przywołanie wydarzeń z przeszłości, zakłócające tok narracji i chronologiczny układ fabuły. Retrospekcja bywa dokonywana w mowie pozornie zależnej, w monologu wewnętrznym lub w wypowiedzi przytoczonej w mowie niezależnej. Przypominane zdarzenia czy sytuacje mają najczęściej postać rozbudowanych epizodów. W prozie XX w. odegrała szczególną rolę w powieści psychologicznej, gdy bohater przypomina sobie i analizuje własne przeżycia, np.: M. Prousta W poszukiwaniu straconego czasu, M. Kuncewiczowej Cudzoziemka.
Potrzebujesz pomocy?
Już uciekasz?
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
