awangardowy kierunek artystyczny, rozwijający się w l. 1916-1924 we Francji, Szwajcarii, Niemczech i USA, bezpośredni poprzednik surrealizmu. Ukształtował się w latach I wojny światowej w środowisku emigracyjnym ludzi kultury i sztuki, zgromadzonych w neutralnej Szwajcarii. Inicjatorem ruchu był T. Tzara, francuski poeta rumuńskiego pochodzenia. Skupił on wokół słynnego Cabaret Voltaire w Zurychu wielu artystów. W 1916 wychodziło też pismo "Le Cabaret Voltaire" Głównymi przedstawicielami dadaizmu byli: A. Breton, L. Aragon, P. Eluard, J. Cocteau, F. Picabia. Dadaizm wyrósł z protestu wobec toczącej się wojny oraz cywilizacji mieszczańskiej. Był to protest anarchistyczny, polegał na odrzuceniu europejskiej tradycji kulturowej, ustalonych instytucji i norm społeczno- -obyczajowych, autorytetów, ideologii. W sztuce dadaiści odrzucali konwencje i poczucie zdrowego rozsądku. Posługiwali się parodią, absurdem, grą słów, przypadkiem. Sztuka w ich koncepcji miała postać wiecznej improwizacji i zabawy, obalającej świętości, sprowadzającej wszystko do "czystego idiotyzmu". Postulowali twórczość swobodną, niczym nieskrępowaną, spontaniczną. W poezji dadaiści postulowali naiwność, prymitywizm, całkowitą dowolność w zakresie składni i stylu, bezsens treściowy. Działalności artystycznej dadaistów towarzyszyła atmosfera skandalu i prowokacji.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
