Zapamiętaj! 

Akcent w języku francuskim pada na ostatnią sylabę. 

Na ogół nie wymawiamy znajdujących się na końcu słów spółgłosek takich jak d, g, p, s, t, x, z oraz samogłoski e (jeśli nie jest akcentowana), podobnie jak h (określa się je jako ,,spółgłoski nieme"). 

Vous [wu]; polonais [polone]; nuit [nui]; dames [dam]; hôtel [otel]; olive [oliw]. 

Spółgłoski te mogą być jednak wymawiane, kiedy następne słowo zaczyna się od samogłoski lub h, np: très_important [trezęportą]. W wielu wypadkach takie łączenie wyrazów, zwane liaison, jest obowiązkowe, w innych zaś niekoniecznie. Aby pomóc Ci rozpoznać sytuację,w których liaison jest konieczne. 

Kilka uwag praktycznych na temat liaison: 

- s i x wymawiaj jak z: les_oranges 

- d i t wymawiaj t: le grand_homme; c' est_ici. Zapamiętaj, że t z wyrazu et (i) nigdy się nie wymawia: un café et un thé 

- n z nosowego un także laczy się z następującymi po nim słowem zaczynającym się od samogłoski lub niemego h: un_enfant; un_hôtel. 

 

Samogłoski nosowe: 

1. ein im, in, ain

  - wymawia się jak polskie ę 

frein [frę] - hamulec, vin [vę], - wino, impôt [ępo] - podatek, train [trę] - pociąg 

2. en, an 

- wymawia się jak a nosowe 

polskie [włãczać] 

3. on 

- wymawia się jak ą, bardzo zaokrąglając usta 

pardon [pardą] - przepraszam 

4. un, um

 - wymawia się podobnie do polskiego ę przy zaokrąglonych ustach 

parfum [parfę] - zapach, aromat, un [ę] - jeden 

 

Spółgłoski 

1. c przed e, i

 - wymawia  się jak polskie s,

 ce [se] - ten, cinéma [sinema] - kino

2. c przed a, o, u lub spółgłoską

- wymawia się jak polskie k 

cognac [końak], car [kar] - ponieważ 

3. c 

- wymawia się jak polskie s 

ça [sa] - to, français [frąse] - francuski, 

4. ch 

- wymawia się jak polskie sz 

chambre [sząbr] - pokój 

5. g 

- wymawia się jak polskie ż, jeśli stoi przed i lub e 

gel [żel] - mróz, girafe [żiraf] - żyrafa 

6. gn

 - wymawia się jak polskie ń 

Pologne [poloń] - Polska 

7. h

 - nigdy się nie wymawia (tzw. h nieme) 

hôtel [otel] - hotel, hôpital [opital] - szpital

8. j

 - wymawia się jak polskie ż 

jour [żur] - dzień, jamais [żame] - nigdy 

9. il, ill 

- wymawia się jak polskie j 

travail [trawaj] - praca, fille [fij] - dziewczyna, wyjątki: mille [mil] - tysiąc, ville [vil] - miasto

10. qu 

- wymawia się jak polskie k 

question [kestią] - pytanie 

Francuskie dźwięki 

Samogłoski. Część francuskich samogłosek nie ma odpowiedników w języku polskim. 

1. a, à, â 

- wymawia się jak  polskie a 

madame [madam] - pani, bal [bal] - bal, châle [szal] - chusta, szal 

2. e

 - wymawia się jak polskie e, jeśli stoi przed dwiema spółgłoskami 

merci [mersi] - dziękuję 

- nie wymawia się na końcu wyrazu (tzw. nieme) 

- wymawia się jak e przy ustach ułożonych jak do i (tzw. e ścieśnione), jeśli stoi przed z lub r  

parlez [parle] - mówcie, proszę mówić 

3. é

- wymawia się jak e ścieśnione 

café [kafe] - kawa, kawiarnia 

4. è, ê 

- wymawia się jak e 

père [per] - ojciec, mêtre [metr] - metr 

5. eu, oeu 

- wymawia się jak e przy ustach ułożonych do o [œ] 

fleur [flœr] - kwiat, œuf [œf] - jajko 

6. si 

- wymawia się jak e 

lait [le] - mleko 

7. i, î, y 

- wymawia się jak polskie i 

merci [mersi] - dziękuję, dîner [dine] - kolacja, typique [tipik] - typowy 

8. o 

- wymawia się jak polskie o 

olive [oliw] - oliwka 

9. ô, au, eau 

- wymawia się jak o przy bardzo zaokrąglonych ustach (tzw. o zamknięte) 

 beaucoup [boku] - dużo 

10. u 

- wymawia się jak i przy ustach ułożonych jak do u [jak w niemieckim für] 

tu [tü] - ty 

11. oi 

- wymawia się jak ła 

bonsoir [bąsłar] - dobry wieczór 

12. ou

- wymawia się jak u 

soupe [sup] - zupa 

 

Mam nadzieję, że pomogłam niektórym z wymową tego cudownego języka.