Witos Wincenty (1874-1945)

działacz ludowy, przywódca PSL "Piast". Pochodził ze wsi Wierzchosławice. Jego działalność polityczna jest ściśle związana z początkiem ruchu ludowego w Polsce, w którym rozpoczął działalność w 1895 r. W latach 1908-18 był posłem w Sejmie Galicyjskim, a od 1911 r. także w parlamencie austriackim. Kiedy w 1913 r. doszło do rozłamu w PSL, Witos stanął na czele PSL "Piast". W czasie I wojny światowej ściśle współpracował z galicyjskim Naczelnym Komitetem Narodowym. W 1918 r. stanął na czele utworzonej w Krakowie Polskiej Komisji Likwidacyjnej.

W 1919 r. został wybrany na posła, a rok później (w czasie wojny polsko-bolszewickiej) powierzono mu funkcję premiera - był nim do 1921 r. - oraz przewodniczącego Rady Obrony Państwa. Premierem został także w roku 1923 i 1926.

Po przejęciu rządów przez sanację znalazł się w opozycji. Był m.in. współtwórcą "Centrolewu". Rok później został za to osadzony w twierdzy brzeskiej. W 1931 r. udało się Witosowi doprowadzić do zjednoczenia ruchu ludowego, został nawet prezesem Rady Naczelnej Stronnictwa Ludowego. Po tzw. procesie brzeskim wyjechał do Czechosłowacji, skąd nadal kierował ruchem chłopskim. Później przystąpił do utworzonego w Szwajcarii "Frontu Morges".

W 1939 r. powrócił do Polski, ale tuż po kampanii wrześniowej został aresztowany przez hitlerowców, którzy usiłowali namówić go do współpracy. W 1944 r. został pojmany przez NKWD i zaproponowano mu udział w moskiewskich rozmowach dotyczących utworzenia Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej. Witos odrzucił tę propozycję i aż do śmierci pozostał jedynie prezesem PSL.

Uchodzi za najwybitniejszego działacza ludowego Polski międzywojennej. Jednocześnie przez cały czas zajmował się prowadzeniem swojego gospodarstwa rolnego, pełnił też obowiązki wójta.