rzeźbiarz, malarz i grafik, pochodzący z południowej Szwabii. W 1477 r. przyjechał z Norymbergi do Krakowa, gdzie na zamówienie rady miejskiej wyrzeźbił dla kościoła Mariackiego drewniany ołtarz główny (o wysokości 5 m i szerokości 7,25 m), nad którym pracował do 1489 r. Ołtarz składa się z pięciu części (pentaptyk) i przedstawia sceny z życia Matki Boskiej. Jest to jeden z najcenniejszych późnogotyckich zabytków w Europie. Spod dłuta Stwosza wyszedł też kamienny krucyfiks dla tego kościoła (1491 r.), marmurowy grobowiec Kazimierza Jagiellończyka w katedrze wawelskiej (ok. 1492 r.), nagrobek biskupa Piotra z Bnina znajdujący się w katedrze włocławskiej (ok. 1494 r.), nagrobek prymasa Zbigniewa Oleśnickiego w katedrze gnieźnieńskiej (ok. 1495 r.). W krakowskim kościele oo. dominikanów znajduje się też odlana przez artystę płyta nagrobna z brązu dla Filipa Buonaccorsiego (Kallimacha).
Historycy sztuki uważają, że krakowski okres w twórczości Wita Stwosza był najlepszy w życiu artysty. W 1496 r. Stwosz wyjechał do Norymbergi, gdzie na zamówienie tamtejszego patrycjatu i duchowieństwa rzeźbił poliptyki (wieloskrzydłowe ołtarze) i figury świętych dla kościołów św. Wawrzyńca i św. Salwatora (1520- 23). W Norymberdze został oskarżony o fałszowanie weksli i napiętnowany znakami właściwymi dla złodziei (wypalonymi na policzkach); znalazł się w więzieniu. Po odzyskaniu wolności do końca życia toczył procesy majątkowe z radą miejską Norymbergi.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
