pieriestrojka (z ros. - przebudowa)

główne hasło w szeregu reform, jakie zaproponował Michaił Gorbaczow, kiedy został wybrany na pierwszego sekretarza KC KPZR.

W obliczu narastającego kryzysu wewnętrznego w państwie uznał, że konieczne jest zreformowanie istniejącego w ZSRR systemu społeczno-politycznego. Na plenum KC w kwietniu i październiku 1985 r. przedstawił zarys proponowanych zmian, które miały być oparte na trzech podstawowych filarach:

- głasnosti (jawności życia politycznego),

- pieriestrojce (przekształceniu stosunków społeczno-politycznych),

- uskorieniu (przyspieszeniu procesu rozwoju ekonomicznego).

Ponadto zamierzał jeszcze podjąć walkę z korupcją, przestępczością i rozwiązać problemy społeczne (alkoholizm).

W wyniku tych reform w 1988 r. powołano Zjazd Deputowanych Ludowych (parlament o uprawnieniach konstytuanty), wprowadzono trójpodział władz (ustawodawcza, wykonawcza, sądownicza), uznano prawa i wolności obywatelskie (przynajmniej teoretycznie).

Choć w wybranym w 1989 r. Zjeździe Deputowanych Ludowych znalazło się aż 15% niezależnych deputowanych, to nadal najważniejsze decyzje zależały od głosów konserwatywnie nastawionej większości deputowanych. Blokowali oni wszelkie ważne reformy, co doprowadziło do wzrostu niezadowolenia wśród narodów ZSRR - rozpoczęły się masowe strajki, podczas których żądano wolności słowa, likwidacji partyjnego monopolu na władzę, przekazania ziemi chłopom, zezwolenia na prywatną inicjatywę w gospodarce, polityczną niezależność republik.

Nawet tak ograniczone reformy wystarczyły, by przełamać strach w społeczeństwie, które odważyło się wreszcie zaprotestować przeciwko poczynaniom KPZR. Wraz ze spadkiem poparcia dla partii rozpoczął się rozpad starych struktur ustrojowych - pieriestrojka, zamiast wzmocnić państwo radzieckie, doprowadziła do jego rozpadu Jesień Ludów