było najpopularniejszą formą organizacji osadnictwa w XII w., później tzw. "prawo wolnych gości". Osadnik otrzymywał od właściciela ziemię, a w zamian zobowiązywał się do oddania mu ustalonej części zbiorów. Gwarantowało to panu stały dochód, a osadnikowi dawało możliwość odejścia z zajmowanej ziemi po zakończonych zbiorach. Mógł nawet odejść wcześniej, ale pod warunkiem, że znalazł na swoje miejsce zastępcę.
Z czasem na prawie polskim zaczęto osadzać też niewolników, lecz nie mogli oni opuścić gospodarstwa.
W stosunku do niewolników ten system był o wiele bardziej opłacalny, ponieważ niewolnik znający rozmiar świadczeń chciał pracować lepiej, gdyż nadwyżka zostawała dla niego.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
