przemysłowiec, bankier i filantrop pochodzenia żydowskiego, zwolennik asymilacji Żydów ze społeczeństwem polskim. Do fortuny doszedł dzięki dzierżawie monopoli państwowych w Królestwie Polskim i współpracy z francuskimi kapitalistami (m.in. z Rotszyldem). W 1849 r. zaczął wspierać finansowo miesięcznik naukowo-literacki "Biblioteka Warszawska" oraz związał się z różnymi organizacjami o charakterze gospodarczo-filantropijnym. W 1855 r. kupił "Gazetę Codzienną", której nazwę zmienił dwa lata później na "Gazetę Polską", a jej redakcję powierzył Józefowi Ignacemu Kraszewskiemu. W 1861 r. za zgodą władz i poparciem środowiska burżuazji założył Delegację Miejską, której zadaniem było wspieranie patriotycznej postawy Polaków, ale jednocześnie niedopuszczenie do zamieszek i walki z zaborcą. Kronenberg był zwolennikiem pracy organicznej, dlatego związał się z obozem "białych" i stanął na czele Dyrekcji Krajowej utworzonej pod koniec 1861 r. Kiedy wybuchło powstanie styczniowe, włączył się do walki i wspierał Rząd Narodowy Agatona Gillera. Po upadku powstania wyjechał na kilka lat z Królestwa, ale powrócił do Warszawy i kontynuował działalność na polu gospodarczym. W 1870 r. założył w Warszawie Bank Handlowy, nabył udziały w kolejach, zakładach cukrowniczych i górniczych. Spore sumy łożył na cele społeczne i przyczynił się do rozwoju szkolnictwa zawodowego w Królestwie Polskim. Był m.in. założycielem Szkoły Handlowej w 1875 r. Jego syn Leopold Julian poszedł w ślady ojca i przyczynił się do budowy filharmonii, pomnika Adama Mickiewicza i utworzenia Instytutu Politechnicznego.