polityk i działacz prawicowy i narodowy na Śląsku, jeden z czołowych przywódców Chrześcijańskiej Demokracji. Ukończył studia prawnicze oraz ekonomiczne na uniwersytecie we Wrocławiu. W 1898 r. rozpoczął działalność w organizacji "Zet", związanej z Ligą Narodową. W latach 1903-1918 był posłem do Reichstagu, a także do sejmu pruskiego, gdzie aktywnie działał na rzecz Polaków. Walczył o polskość Śląska. W czasie I wojny światowej współpracował z endecją i był rzecznikiem przyłączenia Górnego Śląska i Wielkopolski do państwa polskiego. Jako poseł do Reichstagu złożył latem 1918 r. postulat, by wszystkie ziemie zaboru pruskiego przyłączyć do Polski. W 1918 r. wyjechał do Poznania i rozpoczął działalność w Naczelnej Radzie Ludowej, walczył też w powstaniu wielkopolskim. W 1920 r. powrócił na Górny Śląsk i pracował jako komisarz plebiscytowy. Był też przywódcą III powstania śląskiego. W latach 1922-30 był posłem na sejm RP, a do roku 1935 także posłem Sejmu Śląskiego. Był zdecydowanym przeciwnikiem Piłsudskiego i z tego powodu uwięziono go w 1930 r. w Brześciu. 4 lata później wyjechał z Polski do Szwajcarii, gdzie uczestniczył w tworzeniu "Frontu Morges". Powrócił do Polski w 1939 r. i został aresztowany przez władze na kilka miesięcy. Zmarł wkrótce po wyjściu z więzienia.