KIM IR SEN (1912-1994), właśc. Kim Ilsong

przywódca komunistycznej Korei Północnej. Urodził się w okolicach Phenianu, ale jeszcze w dzieciństwie wyjechał wraz z ojcem do Mandżurii (północne Chiny). Związał się tam z ruchem chińskiej młodzieży komunistycznej, a w 1931 r. wstąpił do Komunistycznej Partii Chin. Po zajęciu Mandżurii przez Japonię (1932 r.) zorganizował koreańską partyzantkę walczącą z Japończykami. Współpracował też cały czas z partyzantką chińską. W 1936 r. założył w Mandżurii Stowarzyszenie Odrodzenia Ojczyzny, a następnie przekształcił partyzantkę w Koreańską Armię Ludowo-Rewolucyjną. Prawdopodobnie w czasie II wojny światowej przeszedł też przeszkolenie w Moskwie.

W 1945 r. wkroczył do Północnej Korei z Armią Czerwoną i został tam ustanowiony I sekretarzem Komitetu Organizacyjnego Komunistycznej Partii Korei. 3 lata później został premierem Koreańskiej Republiki Ludowo-Demokratycznej. W 1950 r. jako naczelny dowódca sił zbrojnych postanowił przyłączyć do swojego państwa Koreę Południową. Rozpoczęła się wojna, którą zakończył zawarty w 1953 r. rozejm w Panmundżonie. Kim otrzymał po wojnie tytuł Bohatera KRLD i został mianowany marszałkiem. Jego rządy odznaczały się szczególnym terrorem wobec własnego narodu, a Korea Północna do dzisiaj pozostaje państwem o najbardziej okrutnym systemie totalitarnym. Jej izolacja na arenie międzynarodowej doprowadziła kraj do skrajnej nędzy i głodu, ale jednocześnie utrzymywana jest tam olbrzymia armia, a wszelkie dochody państwa są wydawane na najnowocześniejszą broń i bezpieczeństwo wodza. W 1972 r. Kim przyjął tytuł prezydenta, pozostając jednocześnie premierem. Uznano go także za Wielkiego Nauczyciela i nazwano Czerwonym Słońcem Korei. Ponoć stoi tam aż 35 tys. jego pomników, a na skałach i w miejscach publicznych wyryto jego myśli. Kult wodza posunął się do tego stopnia, że do miejsca jego narodzin nadal są organizowane pielgrzymki. Na jego pogrzebie "płakały nawet jaskółki". Władzę po nim przejął jego syn - Kim Jong Il ("Niedościgniony Twórca Aforyzmów").