komunista słowacki. Ukończył studia prawnicze, a w 1933 r. wstąpił do partii komunistycznej. Opowiadał się za oderwaniem Słowacji od Czech i w 1944 r. brał udział w powstaniu słowackim. Po II wojnie światowej został premierem rządu słowackiego, ale wkrótce został aresztowany przez władze Czechosłowacji i za swoją działalność skazany na dożywocie. W 1960 r. wyszedł z więzienia i 3 lata później został zrehabilitowany. W czasie "praskiej wiosny" opowiedział się chwilowo po stronie demonstrujących (uchodził nawet za liberała), ale po inwazji radzieckiej i rozmowach z Breżniewem przyjął postawę proradziecką, za co w 1969 r. został I sekretarzem partii. 2 lata później objął stanowisko przewodniczącego we Froncie Narodowym CSRS, a w 1975 r. został prezydentem Czechosłowacji. Jego rządy to okres wzmożonych represji wobec opozycji (władze Czechosłowacji uchodziły wtedy za jeden z najbardziej policyjnych reżimów w bloku wschodnim). Jednocześnie jego fatalna polityka gospodarcza i zagraniczna sprawiła, że w 1988 r. musiał ustąpić z kierownictwa partii, a w grudniu następnego roku zrezygnował z urzędu prezydenta.