pisarz, prezydent Czech. Ukończył Akademię Sztuk Teatralnych i Muzycznych w Pradze, a następnie związał się z teatrem "Na Zabradli". Wystawiał i reżyserował tam swoje pierwsze sztuki dramatyczne.
W czasie "praskiej wiosny" - podobnie jak wielu czeskich intelektualistów - protestował przeciwko naruszaniu praw człowieka przez komunistyczne władze Czechosłowacji. W 1977 r. należał do inicjatorów tzw. "Karty 77" - niezależnego ruchu obrony praw człowieka, który początkowo zajmował się głównie obroną osób represjonowanych przez władze, a później także problemami gospodarczymi, politycznymi i kulturalnymi Czechosłowacji. Z tego powodu ówczesne władze uznały go za "wroga państwowego nr 1"; był wielokrotnie więziony. Havel nawiązał również współpracę z polskimi opozycjonistami, głównie z KSS "KOR".
W czasie tzw. jesieni narodów został głównym przedstawicielem czechosłowackiej opozycji i w grudniu 1989 r. wybrano go na prezydenta Czechosłowacji. W 1993 r., po rozpadzie państwa na Czechy i Słowację, wybrany został na prezydenta Czech. Urząd ten sprawował przez dwie kadencje (1993-98 i 1998-2003).
