Pisarz i polityk czeski. Ukończył Akademię Sztuk Teatralnych i Muzycznych w Pradze. Swoje losy związał później z teatrem Na Zabradli. Był współzałożycielem Karty 77 - organizacji powołanej do obrony praw człowieka.
Był wielokrotnie aresztowany przez komunistyczne służby bezpieczeństwa, w więzieniu spędził (z przerwami) 5 lat. Odgrywał czołową rolę w opozycyjnym Forum Obywatelskim. Po tzw. aksamitnej rewolucji w r. 1989 został wybrany w grudniu tegoż roku na prezydenta Czechosłowacji do 1992.
Był zwolennikiem utrzymania jedności Czech i Słowacji, a w polityce zagranicznej szybkiej integracji z NATO i EWG poprzez zbliżenie z RFN. W 1993 r. parlament czeski wybrał go na prezydenta Republiki Czeskiej. 20 I 1998 r. został ponownie wybrany na prezydenta i pełnił tę funkcję do 2003 r.
Havel jako pisarz jest znany z dramatów politycznych utrzymanych w poetyce teatru absurdu oraz jednoaktówek poruszających problemy współczesności, a także wierszy. Wydał następujące utwory: Powiadomienie (1965), Puzuk, czyli Uporczywa niemożność koncentracji (1968), Audiencja (1975), Wernisaż (1975), Protest (1976), Largo desolato (1984), Kuszenie (1986), Rewaloryzacja (1987), eseje m.in. Siła bezsilnych (1978).