generał i polityk prawicowy. Był absolwentem Wojskowej Akademii Technicznej w Wie-dniu, a po jej ukończeniu podjął służbę w armii austriackiej. Po wybuchu I wojny światowej sformował tzw. Legion Wschod-ni, a w 1916 r. został dowódcą II Brygady Legionów, na której czele walczył pod Rarańczą. Połączył się wtedy z polskim II Korpusem Wschodnim, ale po przegranej bitwie z Niemcami pod Kaniowem wyjechał do Francji, gdzie stanął na czele utworzonej tam Armii Polskiej (Błękitnej Armii). Po powrocie do Polski powierzono mu honorowe zadanie zaślubin Polski z Bałtykiem i przejęcia Pomorza. W czasie wojny polsko-bolszewickiej został dowódcą armii ochotniczej, a następnie inspektorem generalnym armii, członkiem Komitetu Obrony Państwa oraz ścisłej Rady Wojennej. W latach 1920-27 był także posłem na sejm. Ponieważ należał do grona najbardziej zagorzałych przeciwników Piłsudskiego, został w 1926 r. przeniesiony w stan spoczynku. W 1936 r. współorganizował Front Morges, a rok później Stronnictwo Pracy. W czasie II wojny światowej w latach 1940-43 był ministrem oświaty w rządzie londyńskim. Nigdy nie wrócił do kraju.