A. Mickiewicz Konrad Wallenrod, bohater główny i tytułowy; który za cenę ratowania ojczyzny poświęcił swój rycerski honor i osobiste szczęście
Wygląd: niewiele informacji w utworze, młody przystojny Litwin
Życiorys: Porwany jako dziecko Litwin, mimo wychowania w zakonie krzyżackim nie zatracił własnego poczucia narodowego (dzięki litewskiemu wajdelocie - Halbanowi). Opiekun rozbudził je nawet w Konradzie tak mocno, że ten, wyrzekłszy się rodzinnego szczęścia i ukochanej Aldony, poświęcił rycerski honor i własne życie i podstępem doprowadził Zakon do zguby
Charakterystyka: Wallenrod ma wiele cech bohatera bajronicznego: buntuje się przeciwko układom politycznym, za wszelką cenę pragnie zniszczyć Zakon, jest człowiekiem o niepospolicie silnej osobowości. Bardzo uczciwy, wie, że popełnia zdradę, ale nie zmienia raz podjętej decyzji. Do tych cech dołączają się właściwości bohatera wallenrodycznego, co ma związek z polskim rodowodem tej postaci. Konrad działa z pobudek patriotycznych, wybierał między służeniem ojczyźnie a własną szczęśliwą rodziną. Ale każdy wybór przyniesie jego osobistą klęskę, dlatego można mówić o tragizmie tego bohatera. Jest rozdarty wewnętrznie - pragnie wolności ojczyzny i własnego szczęścia, waha się, ale wybiera obowiązek patriotyczny. Motywację jego działania można określić jako patriotyczno-prometejską. Konrad posiada także cechy prometejskie: jest gotów do najwyższych poświęceń w imię dobra własnego narodu
Bohater Mickiewiczowski jest tajemniczy: zmienia nazwisko, długo nie wiadomo w ogóle kim jest, wielu epizodów z jego życia nie poznamy nigdy. W swoim działaniu łamie najważniejszą z zasad kodeksu rycerskiego - nakaz starcia z przeciwnikiem w otwartej walce. Konrad kieruje się podstępem i zdradą. W ten sposób wchodzi w konflikt ze światem, w którym żyje i z własnym sumieniem. Samotnie walczy z otaczającą go rzeczywistością i sobą samym, bo łamiąc zasady etyczne, postawił się poza społecznością. Świadomie podejmuje to wyzwanie, bo wie, że nie ma innego sposobu. Spala się całkowicie na ołtarzu ojczyzny. Podjęcie samotnej walki z potężnym zakonem powoduje, że często jest ponury, milczący, sporo pije, jakby w alkoholu chciał utopić troski. Działanie Konrada wynika z wewnętrznego nakazu walki za ojczyznę, którą stawia ponad osobiste szczęście. W czasie rozłożonej na długie lata realizacji planu zniszczenia Zakonu Konrad będzie zmuszony wielokrotnie mordować. Mimo że takie działanie przynosi efekt, pojawiają się wyrzuty sumienia i poczucie zniszczonego życia własnego i Aldony. Konrad jest rozdarty pomiędzy świadomością popełnionych zbrodni a przekonaniem, że jest to jedyny sposób pokonania wroga. Wzmagające się cierpienie prowadzi do alkoholizmu, obłędu i samobójczej śmierci. Od bohatera bajronicznego Konrad różni się tym, iż działa w imię miłości do ojczyzny, a więc powodują nim szlachetne, patriotyczne pobudki
Rola w utworze: kolejny Mickiewiczowski bohater walczący o wolność ojczyzny
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
