H. Ibsen Dzika kaczka, bohater trzecioplanowy; sąsiad Ekdalów
Wygląd: brak informacji w utworze
Życiorys: Mieszka w tym samym domu, co Ekdalowie, jest więc codziennym obserwatorem ich życia. Docenia pracę Giny, martwi się o zdrowie Jadwini, widzi prawdziwą naturę Hjalmara
Charakterystyka: To człowiek bardzo mądry i sceptyczny. Wie, że w społeczeństwie, w którym panuje zakłamanie, idealista może wyrządzić więcej szkody niż ten, kto toleruje kłamstwo
Doktor czuje, że pojawienie się Gregersa przyniesie ze sobą nieszczęście, tym bardziej, że poznał już jego "metody działania" w górach; dla niego ideały Werlego to nic innego jak kłamstwa. On natomiast jest zwolennikiem kłamstwa w pewnych okolicznościach, nazywa je nawet "najlepszym środkiem pobudzającym". Wypróbował je na kilku osobach: Molvikowi wmówił, że jest "demoniczny", żeby utrzymać go przy życiu, Hjalmara zachęcił do stworzenia wynalazku, uważa, że "Odbierając człowiekowi życiowe kłamstwa, odbiera się mu równocześnie szczęście"
Sam jest jednak osobą prawdomówną, szczerą, a w pewnych okolicznościach nawet brutalną w przedstawianiu pewnych faktów. Szczególnie jest to widoczne w końcowej części dramatu, gdzie ujawnia całą prawdę o zachowaniu Hjalmara, który po śmierci dziecka będzie oddawał się ubolewaniu nad samym sobą
Rola w utworze: krytyczny obserwator, który jednak nie ingeruje w świat dramatu