PANNA MŁODA (Jadwiga Mikołajczykówna)

S. Wyspiański Wesele, bohaterka główna; wychodzi za mąż za Pana Młodego

Postać rzeczywista: W 1900 r. miała ok. szesnaście lat. Ci, którzy ją znali, zgodnie twierdzą, że nie miała nic wspólnego z postacią przedstawioną w Weselu. Subtelna, delikatna, nieśmiała i cicha, ale i realnie myśląca o przyszłości okazała się wspaniałą żoną. Wychowana właściwie w domu Tetmajerów (jej starsza siostra, Hanna, była żoną Włodzimierza Tetmajera), ukończywszy szkołę ludową z pewnością znała historię swojego kraju. Nic dziwnego, że słowa Panny Młodej z Wesela "A kaz tyz ta Polska" musiały ją mocno dotknąć. "Toteż - pisze Grzymała Siedlecki - można ją było widzieć zalaną łzami, gdy siebie jako Pannę Młodą ujrzała na scenie", "Podobała jej się może żywotność, w jaką ją przyodziała wyobraźnia autora, ale nie mogła mu przebaczyć i bodaj do końca życia nie przebaczyła mu tego «A kaz tyz ta Polska»"

Postać dramatu: Panna Młoda, choć jest przedstawiana jako młodziutka dziewczyna, ma wiele cech prawdziwej wiejskiej "baby". Głośna, nie zastanawia się nad tym, co mówi, o bujnym temperamencie, rubaszna, "niemal rozbuchana, o mocnym wsioskim słownictwie, z ręką niecierpliwą do czynu" - nic dziwnego, że sceniczny wizerunek nie podobał się Jadwisi. Być może Wyspiańskiemu marzyło się przedstawić typową, zgodnie z wyobrażeniami zakorzenionymi wśród mieszkańców miasta, wiejską "dziewuchę", może potrzebował wyeksponować komiczne rysy tej postaci, by uzupełniała się z postacią Pana Młodego. Może wreszcie chciał pokazać, jak powoli budzi się wśród chłopów świadomość narodowa (słynna scena z pytaniem o Polskę)