Neandertalczycy nie byli zbyt inteligentni
Wiele osób zwykło uważać, że neandertalczycy wymarli głównie dlatego, że byli mniej inteligentni niż Homo Sapiens. Ostatnio przeprowadzone badania sugerują, że mieli podobne zdolności poznawcze, jak ich „następcy” i w rzeczywistości byli całkiem sprawnymi myśliwymi. Nowe dowody archeologiczne pokazują, że używali oni stosunkowo zaawansowanych narzędzi i byli również lepsi w kontaktach towarzyskich, niż kiedyś sądzono.
Diament jest najtrwalszym materiałem
Kiedyś uczono nas w szkołach, że to właśnie diament jest najtwardszą substancją występującą w przyrodzie. Jednak, podczas gdy wciąż pozostaje on najbardziej odporny na zarysowanie, tak naprawdę istnieją przynajmniej dwa przypadki materiałów twardszych od diamentu. Znajdziemy wśród nich azotek boru, czyli utworzoną podczas erupcji wulkanicznych siatkę krystaliczną twardszą aż o 18% od diamentu oraz grafen – siatkę węglową o szerokości jednego atomu, która jest najmocniejszym znanym nam materiałem, proporcjonalnie do swojej grubości.
Wodę można znaleźć tylko na Ziemi
Kiedyś ludzie mieli w zwyczaju myśleć, że jedynie na ziemi można znaleźć wodę. Nie zdawali sobie oni sprawy, że tak naprawdę występuje ona w wielu miejscach naszego układu słonecznego, co zostało udowodnione przez NASA. W 2015 roku potwierdzono, że woda płynie z przerwami w czasie na Marsie, a następnie jeszcze w tym samym roku odkryto ocean pod lodową skorupą jednego z księżyców Saturna.
Istnieją trzy stany skupienia materii
Na podstawach chemii uczniom przekazywano informację o istnieniu trzech stanów skupienia materii – stałego, ciekłego i gazowego. Jednak według teorii głoszonych przez naukowców obecnie możemy mówić o występowaniu jeszcze dwóch naturalnych stanów. Wymienia się wśród nich plazmę, która pomimo tego, że nie występuje na powierzchni Ziemi, jest uważana za najbardziej widoczną formę we wszechświecie oraz kondensat Bosego-Einsteina określany „niby gazem niby ciałem stałym”, „duchem”, który został odkryty już w 1995 roku, jednak do 2018 spotykano go jedynie w laboratoriach.
Mamy pięć zmysłów
Wymienia się pięć głównych zmysłów – dotyk, smak, węch, słuch i wzrok. Mimo że wciąż uznawane są one za nasze najbardziej podstawowe zmysły, człowiek posiada również wiele innych mechanizmów, które umożliwiają mu odbiór określonych bodźców. Możemy wymienić tu np. propriocepcję – zmysł przestrzeni. To właśnie dzięki niemu nasz mózg rozumienie, gdzie znajdujemy się w stosunku do innych rzeczy. Nie można zapomnieć również o czujnikach neuronowych, które pomagają kontrolować równowagę.
Język posiada sfery smakowe
Zapewne wielu z was w dzieciństwie uczyło się o „mapie smaku”, czyli o obszarach języka odpowiedzialnych za wyczuwanie konkretnych smaków. Nic bardziej mylnego. Receptory, które wykrywają smak słodki, słony, kwaśny, gorzki i umami, są tak naprawdę równomiernie rozmieszczone na całym języku. Pochodzenie tego błędnego przeświadczenia sięga aż 1901 roku, kiedy to jeden z niemieckich naukowców nieprecyzyjnie przedstawił wyniki eksperymentów, które następnie inni potraktowali zbyt dosłownie i przekazywali dalej w ciągu następnych dziesięcioleci.
Wielbłądy używają swoich garbów do przechowywania wody
W przeciwieństwie do tego, czego uczono nas o spragnionych wielbłądach na pustyni, zwierzęta te nie używają swoich garbów do przechowywania wody. Ich kopce są wypełnione tłuszczem, dzięki czemu mogą podróżować wiele dni przez pustynię bez jedzenia. Kiedy jednak tłuszcz ten zostanie zużyty, puste garby wielbłądów przewracają się niczym opróżniony balon. Pozostają one w takim stanie aż do momentu kiedy zwierzęta zjedzą wystarczająco duży, aby z powrotem je napełnić.
Wielki Mur Chiński jest widoczny z kosmosu
Nauczyciele uwielbiają podkreślać fakt, że Wielki Mur Chiński jest jedynym obiektem stworzonym przez człowieka, widocznym z kosmosu. Ku zdziwieniu większości - jest to błędne przeświadczenie. Uznawany za jeden z „7 nowych cudów świata” Wielki Mur Chiński zazwyczaj nie jest widoczny z kosmosu, przynajmniej nie dla „gołego oka”. Jak wyjaśnia NASA – z pewnością nie jest on widoczny z Księżyca. Co ciekawsze mit ten powstał jeszcze w czasach, kiedy ludzie nie latali w kosmos – pierwszą wzmiankę o nim można było przeczytać już w 1938 roku w jednej z książek Richarda Halliburtona.
