Akt I 

Książę Kirkor odwiedza Pustelnika - wygnanego przez brata króla Popiela III - aby dostać radę w sprawie zamążpójścia. Pustelnik opowiada księciu historię korony Popielów i sugeruje mu, aby wybrał żonę spośród ubogich, z ludu. Kirkor obiecuje Pustelnikowi, że pokona okrutnego Popiela IV i przywróci tron prawowitemu władcy.

Filon zakochany w Alinie opowiada Pustelnikowi o swoich marzeniach o idealnej, romantycznej kochance.

Goplana, pani jeziora Gopło. zakochana w gburowatym Grabcu, dowiaduje się, że jej wybranek spotyka się z Balladyną. Aby pozbyć się rywalki, nakazuje swoim duszkom - Skierce i Chochlikowi i pilnować Grabca, a do domu Wdowy zaprowadzić księcia Kirkora i rozkochać go w dziewczynie. 

Kirkor trafia do domu Wdowy i za sprawą Skierki, który niedokładnie wykonał polecenie Goplany, zakochuje się w obu siostrach - Alinie i Balladynie. Skierka podpowiada Wdowie, by wysłała obie córki na maliny do lasu. Ta, która przyniesie więcej malin, zostanie żoną księcia. 

Akt II 

Zazdrosna Goplana zmienia Grabca w płaczącą wierzbę. Grabiec staje się niemym świadkiem zbrodni. U stóp wierzby płaczącej, żadna władzy Balladyna zabija siostrę Alinę i zabiera dzbanek z malinami. Dzięki temu zostanie żoną księcia. Niepokój jednak wzbudza niezmywalna plama krwi na czole - znamię zbrodni. 

Akt III

Balladyna ma za złe mężowi, że wyrusza na tajemniczą wyprawę i zostawia ją samą zaraz po ślubie. Dręczą ją wyrzuty sumienia, wstydzi się swojego pochodzenia. Sprzymierzeńca znajduje w swoim słudze - Kostrynie. 

Pustelnik radzi Kirkorowi, aby wypróbował lojalność młodej żony i wysłał jej zapieczętowaną skrzynię z zakazem otwierania jej. Balladyna udaje się do pustelinka, aby pozbyć się plamy na czole. Pustelnik domyśla się w niej zabójczyni Aliny i oskarża ją o zbrodnię. Przerażona  Balladyna ucieka.

Goplana,  na prośbę Grabca zamienia go w króla dzwonkowego. Grabiec zakłada na głowę koronę Popielów i jedzie na ucztę do zamku Kirkora. Balladyna i Kostryn wspólnie zabijają posłańca od Kirkora - Gralona i zostają kochankami.   

Akt IV

Balladyna, wstydząc się swojego pochodzenia, podaje się za wygnaną księżniczkę Trebizondy i zaprasza na ucztę okoliczną szlachtę. Na zamku pojawia się też przebrany za króla dzwonkowego Grabiec. Balladyna w trakcie uczty widzi widmo Aliny i wypiera się swojej starej matki, wypędzając ją z zamku. 

Posłaniec od Kirkora przynosi wieść o zwycięstwie nad samozwańczym królem Popielem IV i oznajmia, że prawowitym władcą jest ten, który nosi koronę Popielów. 

Kirkor dowiaduje się od Pustelnika o kradzieży korony. Pustelnika odwiedza Wdowa, skarżąc się na swój los. 

Balladyna zabija Grabca, aby zdobyć koronę. Wspólnikiem jej zbrodni jest Kostryn. Kochankowie postanawiają zgładzić Kirkora i Pustelnika. 

Akt V

Goplana dręczona poczuciem winy, związanymi z konsekwencjami jej działań,  postanaawia opuścić swoje królestwo i odlatuje na północ wraz z kluczem żurawi. Kirkor dowiaduje się, że Pustelnika znaleziono powieszonego. Na wieść o wyprawie samozwańca z koroną do Gniezna, przygotowuje się do walki. 

W trakcje rozprawy Kirkor pada w walce, nie wiedząc, że jego przeciwnikiem jest Balladyna wspierana przez Kostryna. Balladyna dzieli się z Konstrynem połową królestwa i oddaje mu rękę. Jednoczenie łamie się z nim otrutym chlebem i uśmierca go. Balladyna zostaje obwołana królową. Zgodnie z obowiązującym prawem ma rozpocząć panowanie przeprowadzając sądy. Nad zamkiem przechodzi burza. Przelatuje klucz żurawi, a w nim Goplana. Nowa władczyni sprawuje sąd nad zbrodniarzami. Lekarz oskarża o otrucie Kostryna. Królowa wydaje wyrok: ,, Otrawiciel winien jest śmierci. '' Drugi staje przed sądem Filon i domaga się pomszczenia  śmierci  Aliny. Balladyna jest zmuszona skazać zbrodniarza, czyli siebie, na śmierć. Ślepa Wdowa oskarża wyrodną córkę, ale jej imienia nie podaje nawet w torturach. Królowa po raz trzeci wydaje wyrok śmierci. Wraz z wydaniem trzeciego wyroku na samą siebie, Balladynę dotyka kara, piorun godzi prosto w jej serce i zabija okrutną władczynię.