Typowy szlachcic - ziemianin ukazany jest jako osoba, która ceni w swoim życiu spokój ciszę i kontakt z naturą. Jeden z naszych najwybitniejszych pisarzy epoki odrodzenia Jan Kochanowski w pieśni drugiej z "Ksiąg pierwszych" pisze - "Serce roście patrząc na te czasy". Całokształt twórczości Jana Kochanowskiego a w szczególności pieśni uważane są za manifest renesansowego optymizmu za życie w zgodzie z naturą.
Cykliczność przyrody jest bardzo związana z życiem człowieka. Żywot człowieka jest "na cztery części rozdzielonym". Nadchodząca wiosna budzi w człowieku radość i nadzieję . Przyroda harmonia jaka w niej panuje odzwierciedlała się także w życiu codziennym. Jest źródłem dostatków, zdrowia i spełniania jakie czeka szlachcica żyjącego na "wsi spokojnej, wsi wesołej".
Kochanowski w "Pieśni świętojańskiej o Sobótce" wyraża się pochlebnie o takim życiu. Do pełni szczęścia potrzebna jest także zdaniem poety "dobra żona". Dzięki niej ład i harmonia zapewniona jest w domu. "Dobra żona" troszczy się o dobytek, rodzinę, zapewnia swojemu mężowi godnych następców. Ziemianin woli więc życie spokojnie wieść obok swojej ukochanej żony. Nie interesują go wyprawy wojenne, ani trudy żeglarza. Do pełni szczęścia wystarcza mu żywot , który wiedzie. Zapewnia mu on byt materialny i duchowy. Czuje się zatem spełniony i szczęśliwy.
Mikołaj Rej napisał utwór pt. "Żywot człowieka poczciwego" . Przedstawi w nim na czym polega prawdziwe życie w zgodzie z natura, co rozumie się pod pojęciem życie szlachcica - ziemianina. Gospodarowanie jest nie tylko źródłem dochodów. Sprawia przede wszystkim radość i daje wiele satysfakcji.
Ziemianin żyje w zgodzie z naturalnym cyklem przyrody. Poszczególne pory roku odpowiadają poszczególnym etapom życia. Wiosna- dzieciństwo, lato- młodość, jesień- wiek dojrzały, zima to starość.
