Książka „Asiunia” autorstwa Joanny Papuzińskiej to poruszająca opowieść o losach małej dziewczynki, której dzieciństwo zostało przerwane przez wybuch II wojny światowej. Historia oparta jest na prawdziwych wspomnieniach autorki – Asiunia to ona sama, gdy była małym dzieckiem.

Asiunia miała zaledwie pięć lat, kiedy jej spokojne życie nagle się zmieniło. Pewnego dnia mama została zabrana przez niemieckich żołnierzy, a dom rodzinny przestał być bezpiecznym miejscem. Dziewczynka musiała opuścić swoje ukochane zabawki, książki i zacząć życie w zupełnie nowej, trudnej rzeczywistości – pełnej strachu, niepewności i rozłąki z bliskimi.

Choć książka opowiada o wojnie, nie ma w niej brutalnych scen. Wszystko pokazane jest z perspektywy dziecka – przez emocje, które ono odczuwa: smutek, niezrozumienie, tęsknotę, ale też nadzieję. Asiunia nie do końca rozumie, co się dzieje, ale czuje, że coś jest nie tak. To właśnie ta dziecięca perspektywa sprawia, że książka jest tak wyjątkowa i poruszająca.

„Asiunia” pokazuje, jak wojna wpływa na zwykłych ludzi, a zwłaszcza na dzieci, które tracą nie tylko domy i rodziców, ale też poczucie bezpieczeństwa i beztroskie dzieciństwo. Jednocześnie uczy empatii, wrażliwości i szacunku do historii.

Uważam, że „Asiunia” to bardzo ważna książka – nie tylko dla dzieci, ale i dla dorosłych. Pokazuje, jak straszna może być wojna, ale też jak ważna jest rodzina, dobroć i pomoc innym. To opowieść, która zostaje w pamięci na długo i skłania do refleksji nad tym, jak wyglądało życie w czasach, kiedy pokój nie był oczywistością.