Cześnik naprawdę nazywa się Maciej Raptusiewicz. Cześnik to nazwa niższego urzędu ziemskiego, piastowanego przez tego bohatera "Zemsty". Cześnik jest opiekunem swej młodej krewnej Klary i zarządcą części zamku, którą dziewczyna odziedziczyła po swoim ojcu. Sam nie jest zbyt majętnym szlachcicem.

 Cześnik jest wysoki, postawny, choć już niemłody i cierpi na dolegliwości związane z wiekiem, takie jak reumatyzm, skurcze żołądka. Toczy ze swoim sąsiadem Rejentem spór o zamek.

Charakterystyka Cześnika - cechy charakteru

Cześnik wyróżnia się porywczym, gwałtownym charakterem, co wyraża jego znaczące nazwisko.  Papkin mówi o nim: "Cześnik - wulkan, aż niemiło." Ta cecha charakteru Cześnika ujawnia się przede wszystkim w relacjach z Rejentem. W porywie złości jest gotów go zabić (scena naprawiania muru na polecenie Rejenta). Działa spontanicznie, kierując się emocjami. 

Cześnik jest uparty i pewny siebie. Nieustępliwość nie pozwala mu rozwiązać konfliktu w pokojowy sposób. Wyzywa sąsiada na pojedynek na szable. Cześnik jest także przekorny. Skłania Wacława do ślubu z Klarą, myśląc, że w ten sposób zrobi na złość Rejentowi. W rezultacie nieświadomie przyczynia się do szczęścia tej pary.

Większą rozwagą i kalkulacją wykazuje się Cześnik w sprawach materialnych. Jest interesowny. Jako stary kawaler szuka żony, której własny majątek wspomógłby jego niewielki stan posiadania. Najodpowiedniejszą kandydatką wydaje mu się Podstolina, trzykrotnie zamężna wdowa (wcześniej rozważa także Klarę).

Cześnik w relacjach z kobietami okazuje się być nieśmiały. Boi się, że się ośmieszy, dlatego, starając się o rękę Podstoliny, wyręcza się Papkinem.

Charakterystyka Cześnika - ocena postaci

Cześnik jest postacią komiczną. W sposób humorystyczny przedstawiono jego zachowanie, szybkie ruchy, wybuchowość, a także język - powtarzany wielokrotnie zwrot "mocium panie", który szczególnie komicznie brzmi podczas dyktowania listu. 

To wszystko sprawia, że Cześnik jest postrzegany jako postać pozytywna,  sympatyczna. Tym bardziej, że w finale dramatu, gdy jego gniew mija, godzi się z Rejentem i okazuje gościnność.