Cyrkulacja pasatowa jest to krążenie powietrza w strefie międzyzwrotnikowej. Składa się ze stałych wiatrów: pasatów - wiejących z od zwrotnikowych wyżów do niżu równikowego i antypasatów - wiatrów wiejących w górnej warstwie troposfery znad strefy równikowej ku zwrotnikom.
Proces cyrkulacji przebiega następująco:
W pobliżu równika powietrze się ogrzewa i unosi ku górze, w czego efekcie tworzy się okołorównikowa strefa niskiego ciśnienia. W górnej warstwie troposfery powietrze się rozdziela i odpływa w dwóch kierunkach, ku wyższym szerokościom geograficznym, w postaci antypasatu. W okolicach 30 - 35º szerokości geograficznej N i S powietrze się ochładza, w wyniku czego staje się cięższe i opada w dół. W konsekwencji tworzy się tu układ wysokiego ciśnienia. Przy powierzchni Ziemi część powietrza odpływa ku wyższym szerokościom geograficznym, a część kieruje się z powrotem w stronę równika, w postaci pasatu. Po dotarciu do równika powietrze ponownie się ogrzewa i cykl się powtarza.
Istnienie cyrkulacji pasatowej jako pierwszy stwierdził Hadley w XVIII wieku, który stworzył pierwszy model cyrkulacji atmosfer. Stąd też obszar do około 30º szerokości geograficznej N i S nazywa się komórką cyrkulacji bezpośredniej Hadley'a.
