Skorupa ziemska jest najbardziej zewnętrzną, skalną i niejednorodną warstwą Ziemi. Jest ciałem stałym zbudowanym głównie z tlenu i krzemu oraz: żelaza, glinu, magnezu, wapnia, sodu i potasu. Dzieli się na dwie części:
- skorupę kontynentalną(granitową) - jest to strefa nieciągła, tworząca bloki kontynentalne. Zbudowana jest z tlenu, glinu i krzemu, stąd nazywa się ją często "sial". Charakteryzuje się gęstością 2,7 g/cm³. Jej przeciętna grubość wynosi 30 - 40 km, a pod największymi masywami górskimi dochodzi niekiedy do 70 km.
- skorupę oceaniczną(bazaltową) - jest to strefa ciągła, leżąca pod skorupą kontynentalną i tworząca dna oceaniczne. Zbudowana jest głównie z tlenu, krzemu i magnezu, stąd określana jest często jako "sima". Posiada większą gęstość od skorupy granitowej - 3 g/cm³. Jest ponadto od niej znacznie cieńsza, gdyż jej grubość wynosi od 6 do 11 km.
Obydwie warstwy skorupy ziemskiej oddziela od siebie tzw. nieciągłość Conrada.
Skorupa ziemska leży na płaszczu Ziemi, od którego odgranicza ją tzw. powierzchnia nieciągłości Moho. Wraz z nieciągłością Moho oraz sztywną, górną warstwą płaszcza tworzy litosferę. Jej grubość wynosi od kilkudziesięciu km pod dnami oceanów do około 300 km pod lądami.
