Zacznijmy od wyjaśnienia co to jest las. Jest on zbiorowiskiem roślinnym, który charakteryzuje warstwowa budowa. Las składa się z czterech zasadniczych warstw. Pierwsza z nich to drzewostan. Obejmuje ona piętro drzew. Kolejną warstwą jest tak zwany podszyt, składający się głównie z krzewów. Trzecia warstwa to runo leśne, na które składają się przeróżne krzewinki oraz zioła. Ostatnią warstwą jest ściółka leśna. Buduje ją przede wszystkim warstwa porostów oraz mchów. Przy zachowaniu naturalnych warunków, las to najbardziej trwały, a także złożony ekosystem, który znajduje się w ciągłym stanie równowagi, przy danych, przyrodniczych warunkach. Las to także charakterystyczny biom kilku stref klimatycznych takich jak strefa subarktyczna, umiarkowana, podzwrotnikowa, a także zwrotnikowa. Pod względem pochodzenia las możemy podzielić na dwa zasadnicze rodzaje. Pierwszy z nich to las pierwotny (zwany także lasem naturalnym lub pralasem), a drugi to las, który powstał dzięki człowiekowi. Lasy pełnia dwie zasadnicze funkcje, gospodarczą oraz przyrodniczą. Są one bazą produkcji drewna oraz tak zwanych użytków ubocznych. Są one również obiektem gospodarki turystycznej oraz łowieckiej. Jeśli zaś chodzi o przyrodnicze funkcje, to warto nadmienić funkcję przeciw erozyjną oraz glebochronną (spełniają je lasy porastające wydmy oraz strome zbocza), funkcję hydrologiczną (polega ona na retencji wody, poprawie wodnego bilansu oraz zmniejszeniu częstotliwości pojawiania się powodzi), funkcję klimatyczną (lasy łagodzą amplitudy dzienne temperatur oraz zwiększają względną wilgotność powietrza) oraz funkcję krajobrazową. Niestety, mniej więcej od początku lat siedemdziesiątych dwudziestego wieku obserwujemy gwałtowne narastanie zamierania lasów. Szczególnie w umiarkowanej strefie, na terenach Europy, a także północnej Ameryki. Lasy można podzielić ze względu na występowanie w określonych szerokościach geograficznych, a co za tym idzie występujące w nich okazy fauny oraz flory.
Pierwszym rodzajem lasu jaki omówimy jest tajga. Jest to las szpilkowy. Występuje on przede wszystkim na obszarach północnej Europy, Azji, a także w Ameryce Północnej, na Alasce oraz w Kanadzie. Klimatem, który sprzyja rozwojowi tajgi jest klimat umiarkowany chłodny. Większa część Syberii, a także spore obszary położone na terenach Wschodnioeuropejskiego Niżu oraz półwysep Fennoskandzki porośnięte są przez tajgę. Na północnych terenach tych krain przechodzi ona powoli w lasotundrę oraz tundrę, w południowej części ustępuje ona natomiast lasostepom, a także lasom liściastym oraz mieszanym. Nie w każdym jednak miejscu tajga ma podobny skład gatunkowy. W tajdze porastającej tereny europejskie dominującym gatunkiem jest świerk zwyczajny. Charakterystyczne dla tych terenów jest również występowanie sosny zwyczajnej oraz brzozy brodawkowej. Na obszarach bardziej na wschód w tajdze zaczynają występować takie gatunki jak jodły syberyjskie, świerki syberyjskie, limby syberyjskie, a także modrzewie. Mniej zróżnicowane jest natomiast runo leśne. Występują w nim wrzosy, borówki oraz bażyny. Liczne są tu również porosty oraz mchy. Lasy te zamieszkuje również niezwykle bogata i urozmaicona fauna. Zamieszkują je między innymi rozmaite zwierzęta futerkowe, niezwykle cenne dla myśliwych. Co więcej tereny te należą są w bardzo niedużym stopniu użytkowane gospodarczo. Uprawia się tutaj rybołówstwo oraz myślistwo, a także pozyskuje drewno. Tereny te są jednymi z najmniej przekształconych przez ludzi.
Kolejnym rodzajem lasu są równikowe lasy deszczowe. Nazywane są one niekiedy również tropikalną dżunglą, czy "płucami Ziemi". Jak sama nazwa wskazuje, lasy te porastają strefę klimatu równikowego. Klimat ten charakteryzuje się przede wszystkim wysoką, roczną sumą opadów. Nie występują tutaj także pory roku. Na Ziemi istnieją trzy główne obszary, w których lasy te występują. Największa jest bez wątpienia puszcza Amazońska występująca w dorzeczach dwóch wielkich rzek, Amazonki oraz Orinoko. Kolejnym dużym skupiskiem tych lasów jest obszar położony w dorzeczach Nigru Kongo oraz Zambezi. Lasy te występują także na Madagaskarze. Ostatnim dużym skupiskiem równikowych lasów deszczowych rejon Indii, Półwysep Malajski, Wyspy Sundajskie oraz Nowa Gwinea. Lasy te posiadają bardzo wyraźną strukturę warstwową. Występują tu drzewa, które tworzą lite oraz wiecznie zielone kobierce grube na trzydzieści metrów. Ponad nie wystają całkiem liczne niezwykle wysokie drzewa. Kolejną warstwę tworzą krzewy oraz rośliny zielone, wypełniające luki, które powstają w niższych warstwach. Typowe dla tych lasów jest występowanie epifitów, które aby uzyskać dostęp do Słońca porastają inne rośliny. Charakterystyczne są również drzewiaste liany, które oplatają drzewa, a niekiedy nawet powodują ich uduszenie. W lasach deszczowych bogata fauna występuje przede wszystkim w wyższych partiach. Zupełnie inaczej niż ma to miejsce w lasach umiarkowanej strefy. Formacja ta jest najbogatsza w przeróżne gatunki zwierząt oraz roślin. Jest także najsłabiej poznana ze wszystkich. Zaledwie na pojedynczym hektarze tego lasu znajduje się niekiedy ponad dziewięćdziesiąt różnych gatunków drzew. Dla porównania warto zaznaczyć iż w Europie występuje ich około pięciu na hektar. Niepokojące jest tempo, w którym lasy te są wycinane. Wynosi oko blisko półtora procenta na rok. Jeśli nie zmaleje to już za dwadzieścia lat areał tych lasów zmniejszy się o dziewięćdziesiąt procent.
Kolejnym rodzajem jest las galeriowy. Nie jest to do końca osobna formacja roślinna. Jest to pewna odmiana lasów deszczowych. Występuje on przede wszystkim na brzegach rzek płynących w zalewowych dolinach.
Kolejna formacja to lasy liściaste. Występuje ona głównie w strefie klimatu umiarkowanego. W miejscach gdzie opady są spore, nawet do półtora tysiąca milimetrów, natomiast wartość temperatur utrzymuje się na średnim poziomie. Ważna dla prawidłowego rozwoju tego lasu jest również wyraźna sezonowość. Drzewa, które wchodzą w skład tych lasów w większości zrzucają liście na zimę. Są to przede wszystkim graby, buki oraz dęby. Występują tu także klony i jesiony. Jeśli zaś chodzi o rośliny zielone to często spotykany jest zawilec. Formacja ta przeważa na terenie Europy.
Kolejnym rodzajem są lasy łęgowe. Występują one głównie na bardzo żyznych, a także zalewanych okresowo siedliskach. Muszą się one charakteryzować dużymi wahaniami poziomu wód gruntowych. Siedliska takie znajdują się przede wszystkim w dolinach rzek. Charakterystyczne są typy gleb które porastają. Są to mady oraz czarnoziemy. Łęgi można podzielić na dwa rodzaje. Pierwszy występuje na terenach suchszych. Jest to zbiorowisko lasów jesionowo-wiązowych. Mają one bardzo dobrze ukształtowaną warstwę krzewów. Występujące tu runo leśne jest bardzo bujne. Porasta je wiele bylin wczesnowiosennych, na przykład ziarnoplon wiosenny. Drugi rodzaj porasta tereny bardziej wilgotne. Tworzą go przede wszystkim lasy olszowo-jesionowe. W runie przeważają gatunki roślin azotolubnych. Są to na przykład pokrzywy, niecierpki, kukliki, czy jasnoty plamiste. W łęgach leżących na terenach podgórskich przeważają jesiony, a także olsze szare oraz czarne. Jeśli chodzi o łęgi górskie to tutaj przeważają olsze szare. Występują tu także dość licznie świerki oraz wierzby. Spotkać można również jesiony oraz jawory. Występuje tu także runo o charakterze ziołoroślowym.
Następną omawianą formacją będą lasy mgliste. Występują one głównie w górach tropikalnej strefy. To właśnie tam skondensowaniu ulega para wodna, formując przy tym chmury oraz mgły. Drzewa, które spotykamy w tych lasach są w większości niskie, a także pokrzywione. Gałęzie tych drzew porastają epifity, które przechwytują z powietrza wodę. Są to w większości mchy, wątrobowce, porosty, paprocie oraz widłaki.
Lasy monsunowe to formacja, która występuje w miejscach występowania monsunów. Spotkać je można głównie w Ameryce Południowej (miedzy innymi Brazylia) i Środkowej, w południowej oraz wschodniej Afryce, Indiach, W południowo wschodniej Azji, na niektórych z wysp Malezyjskich (między innymi Jawa), a także w północnej części Australii. Lasy te są związane z podrównikowym klimatem. W porze suchej zrzuca on liście. Natomiast letnia pora deszczowa trwa tu około ośmiu miesięcy.
Kolejna omawiana formacja to lasy namorzynowe. Składa się ona z drzew wiecznie zielonych. Występuje głównie w strefach morskich pływów. Przede wszystkim na wybrzeżach, a także u ujść rzek. Las ten rośnie w strefie międzyzwrotnikowej. W czasie przypływów jest on zalewany przez morską wodę. Widać wtedy jedynie korny drzewne. Rośliny występujące w tej formacji są specjalnie przystosowane do warunków w których żyją. Pomimo tego iż panuje tam wysoka koncentracja soli mineralnej, a także występują częste zalewy, roślinność ta nie obumiera. Dzieje się tak dzięki filtrowaniu wody już w korzeniach, utworzeniu oddechowych oraz podporowych korzeni, wykształceniu gruboszowatych liści, które gromadzą wodę, niskiemu stopniowi transpiracji, a także żyworodności. Czas, w którym trwa zalew, a także poziom zasolenia to czynniki, które wpływają na kształt strefowości tej formacji roślinnej.
Skupmy się teraz na lasach sawannowych. Razem z sawannami utworzyły one grupę sawannowych formacji. Występuje ona głównie w podrównikowym klimacie, gdzie występuje pora wybitnie sucha, a opady nie przekraczają sześciuset milimetrów na rok. Formację tę porasta przede wszystkim okazała, twardolistna trawa. W małych grupach, a często pojedynczo drzewa, niekiedy kolczaste, o pokroju parasolowatym. Zrzucają one okresowo liście. Przykładami takich drzew mogą być baobaby czy akacje.
Kolejną formacją roślinną są lasy suche, zwane również kserofitycznymi. Rosną one w podrównikowym klimacie. Opady tam są niskie i wynoszą średnio od czterystu do ośmiuset milimetrów na rok. Występuje tam również krótka, nieregularna pora deszczowa. Drzewa, które tam rosną, posiadają korę o dużej grubości, gąbczaste ale zwięzłe drewno, które ułatwia magazynowanie wody, a także drobne liski oraz z reguły ciernie i kolce. Występują tutaj często drzewiaste sukulenty takie jak między innymi kaktusy. Lasy te występują na wyspach położonych w basenie Morza Karaibskiego, Meksyku, Brazylii, a także w Afryce. W Afryce przechodzi on w lasy sawannowe. Lasy suche występują także w Australii, gdzie wraz z akacjami i eukaliptusami tworzą zarośla.
Ostatnią omawianą formacją roślinną jest wiecznie zielony las twardolistny. Lasy te występują przede wszystkim w strefie klimatu podzwrotnikowego, śródziemnomorskiego. Charakterystyczne dla tego klimatu są wilgotne oraz chłodne zimy, a także suche i upalne lata. Drzewa oraz krzewy, które tu rosną charakteryzują się niewielkimi, skórzastymi, a czasem nawet igiełkowatymi liśćmi, a także grubą korą (np. dąb korkowy). Niestety las ten był niszczony już od starożytności. Z czasem ustąpił on miejsca twardolistnym zaroślom. Można go spotkać w krajach leżących w basenie Morze Śródziemnego, a także w Chile, Kalifornii oraz południowej części Afryki.
