Od momentu Wielkiego Wybuchu w przestrzeni kosmicznej ciągle rodzą się i zanikają kolejne gwiazdy, czyli ciała niebieskie świecące własnym światłem. Tworzą się one z rozproszonych we Wszechświecie gazów i pyłów. Ich cząstki są jednak bardzo rozproszone. Gdy dochodzi do ich łączenia się dzięki sile grawitacji są one ściągane w ciemne globule, które stanowią zarodki nowych gwiazd. Owe globule, w wyniku własnej grawitacji, kurczą się, a pod wpływem zwiększającej się prędkości cząstek - rozgrzewają. W efekcie materia znajdująca się wokoło staje się tak gęsta i nieprzejrzysta, że ciepło nie ma możliwości wydostania się na zewnątrz. W pewnym momencie temperatura jądra powstającego tworu osiąga 10 mln stopni Kalwina i zapala się gwiazda, która wiruje wokół własnej osi. Wnętrze gwiazdy jest tak gorące, że zachodzi w nim proces łączenia się jąder wodoru, w wyniku którego wydzielane są ogromne ilości energii.
