Dotychczas w naszym Układzie Słonecznym zidentyfikowano 9 planet, z których najmniejsza to Pluton. Został on odkryty w 1930 roku. Jest oddalony od Słońca średnio o 5914 mln km, a jego okres obiegu wokół tej gwiazdy wynosi około 248 lat zwrotnikowych. Ponieważ Pluton znajduje się w dużej odległości od Ziemi dlatego dużą trudność stanowi dokładny pomiar średnicy. Wynosi on prawdopodobnie 3000 km.
Natomiast największą planetą w Układzie Słonecznym jest Jowisz, piąty pod względem oddalenia od Słońca. Okres obiegu Jowisza wokół Słońca to 11 lat i 315 dni. Jego średnica wynosi około 142 800 km. Mimo olbrzymich rozmiarów charakteryzuje się małą gęstością.
Jowisz ma rozległą, nieprzezroczysta atmosferę. Jej składniki to przede wszystkim: wodór dwuatomowy, hel, metan i amoniak. Wnętrze planety jest bardzo gorące na skutek olbrzymiego ciśnienia warstw wewnętrznych. Olbrzymia masa planety powoduje ,że jej oddziaływania grawitacyjne są bardzo silne. Pozwalają na utrzymanie satelitów w odległości ponad 20 mln km. Charakterystyczna dla Jowisza jest duża, czerwona plama w okolicach równika.
Jowisz ma 12 satelitów, z których cztery zostały odkryte już w 1676 roku i odegrały dużą rolę w rozwoju teorii heliocentrycznej. Mianowicie ich ruch wokół Jowisza stanowił model ruchu planet wokół Słońca.
Największy satelita Jowisza to Ganimedes, którego średnica wynosi 5276 km. Natomiast na powierzchni innego księżyca Jowisza, Io, widoczne są czynne wulkany.
Największą liczbę satelitów ma Saturn, najprawdopodobniej ponad dwadzieścia. Wokół Urana krąży pięć księżyców, a wokół Neptuna i Marsa po dwa. Jeden z satelitów Marsa - Deimos, o średnicy 13 km. jest najmniejszym znanym księżycem.
Ziemia i Pluton maja po jednym naturalnym satelicie. Natomiast Wenus i Merkury to jedyne planety w naszym Układzie Słonecznym, wokół których nie krąży żaden księżyc.
