Fale dźwiękowe należą do fal mechanicznych. Do ich rozchodzenia się niezbędny jest ośrodek materialny.
Podczas rozchodzenia się fali dźwiękowej cząstki ośrodka materialnego drgają wzdłuż kierunku przemieszczania się fali.
Mogą rozchodzić się zarówno w gazach jak i cieczach czy ciałach stałych.
Przykładowe prędkości dźwięku w różnych ośrodkach:
- powietrze - 331m/s
- woda - 1450 m/s
- miedź - 3560 m/s
- granit - 6000 m/s
Zakres częstotliwości dźwięków słyszalnych wynosi od 16-20Hz do 20000 Hz. Są to fale mechaniczne, które u człowieka są w stanie wywołać efekt słyszenia.
Podłużne fale mechaniczne o częstościach wyższych od fal dźwiękowych to ultradźwięki. Natomiast fale o częstościach niższych to infradźwięki.
Można wyróżnić następujące subiektywne cechy dźwięku:
- barwa dźwięku
- głośność
- wysokość dźwięku
Za każdą cechę subiektywną dźwięku odpowiada określona wielkość fizyczna, obiektywna. I tak za barwę dźwięku odpowiada widmo fal dźwiękowych.
Na podstawie barwy ucho potrafi rozróżnić dwa dźwięki, które mają taką samą wysokość i głośność. Wysokość dźwięku zależy od częstości drgań. Głośność natomiast zależy od natężenia fali dźwiękowej i od czułości ucha ludzkiego.
Fale, które są periodyczne lub prawie periodyczne oraz ciągi składające się z takich fal odbierane są przez człowieka jako dźwięki przyjemne. Natomiast fale dźwiękowe, nie będące periodycznymi słyszane są jako szumy.
