Emulsją fotograficzną nazywamy błonę wykorzystywaną w fotografii, która jest pokryta specjalną, bardzo cienką warstwą światłoczułą, Wyżej wspomniana warstwa to rozdrobniony bromek srebra w żelatynie. Papier fotograficzny powstaje w wyniku nałożenia warstwy światłoczułej oraz AgCl na specjalny papier przeznaczony do tego typu zadań. W trakcie wykonywania zdjęcia następuje naświetlenie emulsji i powstaje tzw. obraz utajniony, który jest tworzony przez niewidoczne ziarenka srebra. Ziarenka te powstają wyniku redukcji mikrokryształków AgBr. Następnie ma miejsce proces wywoływania, który polega na redukcji jonów srebra do srebra metalicznego, przy pomocy specjalnych substancji, które nazywamy reduktorami organicznymi np. hydrochinom. Po pewnym czasie na błonie fotograficznej powoli ukazuje się dobrze widoczny, czarny negatywowy obraz. Mamy tu do czynienia z zależnością, w myśl której pełna czerń oznacza miejsca najmocniej naświetlone, gdzie wydzieliło się najwięcej AgBr., miejsca słabiej zaczernione to cienie, natomiast obszary na emulsji zawierający niezmieniony bromek srebra, to przedmioty o czarnej barwie. Obraz srebrowy po wywołaniu charakteryzuje się nietrwałością, dlatego pozostały w emulsji AgBr, który nie został rozłożony, musi zostać usunięty. Dlatego tez konieczne jest rozpuszczeniu nie rozłożonego AgBr w tiosiarczanie sodu i wypłukaniu go wodą. Ten proces nazywamy utrwalaniem. Jeżeli tego nie zrobimy, to wywołana błona w kontakcie ze światłem ulegnie całkowitemu zaczernieniu. Ostatnim etapem jest suszenie wypłukanej błony fotograficznej., w wyniku czego otrzymujemy trwały negatyw.
