1. Jądra atomowe niektórych pierwiastków ulegają samorzutnemu rozpadowi (jądra nietrwałe przekształcają się w jądra bardziej trwałe, którym to przemianom towarzyszy emisja promieniowania). Taki proces to naturalna przemiana jądrowa.
  2. Wśród przemian jądrowych wyróżnia się:
  • PROMIENIOWANIE α- jest to strumień jąder helu ( 00029774.gif, 00029775.gif, α) poruszających się z dużą prędkością nawet do kilkunastu tysięcy km/s. Ma ono mały zasięg (kilka centymetrów w powietrzu, może go zatrzymać nawet kartka papieru)

00029776.gif

Podczas promieniowania α powstaje nowy pierwiastek leżący o 2 miejsca w lewo w układzie okresowym.

Rozpad α jest najczęściej spotykany w atomach o odpowiednio dużych jądrach ( Z>83 ) 

  • PROMIENIOWANIE β- jest to strumień elektronów o dużej prędkości od kilkudziesięciu tysięcy km/s do niewiele mniejszej niż prędkość światła: promieniowanie to trudniej jest zatrzymać- trzeba użyć w tym celu grubszej warstwy np. Al lub Pb (kilkumilimetrowa grubość).

Elektrony pochodzą z rozpadu neutronu w jądrze.

Promieniowanie β jest charakterystyczne dla jąder lekkich mających nadmiar neutronów.

00029777.gif 

W przemianie tej otrzymujemy pierwiastek leżący o 1 miejsce w prawo w układzie okresowym.

  • PROMIENIOWANIE γ- promieniowanie elektromagnetyczne (falowe) o długości fali mniejszej niż 1*10-11 m. rozchodzi się z prędkością światła; ma największy zasięg i jest najbardziej przenikliwe- do ochrony przed nim stosuje się grube warstwy ołowiu lub betonu. Często towarzyszy mu promieniowanie α i β-, wtedy gdy jądro znajduje się w tzw. stanie wzbudzonym.

PROMIENIOWANIE α i β- TO TZW. PROMIENIOWANIE KORPUSKULARNE, CZYLI ZŁOŻONE Z CZĄSTEK.