KREW jest odmianą tkanki łącznej. Jej płynną substancją międzykomórkową jest osocze, w którym zawieszone są elementy morfotyczne, czyli krwinki.

ELEMENTY MORFOTYCZNE:

ERYTROCYTY, czyli krwinki czerwone - w krwi człowieka występuje 4,5-5 mln/mm3, u ssaków - dyskowate, pozbawione jądra komórkowatego. Erytrocyty powstają w szpiku kostnym czerwonym z erytroblastów, a rozkładane są w śledzionie. Krwinki czerwone zawierają hemoglobinę, która transportuje tlen i częściowo dwutlenek węgla. Luźne połączenie hemoglobiny z tlenem to oksyhemoglobina.

LEUKOCYTY, czyli krwinki białe - 4-10 tys/mm3 krwi, wytwarzane są głównie w szpiku kostnym czerwonym, niektóre z nich dojrzewają w grasicy, śledzionie lub węzłach chłonnych. Obecność ziarnistości w cytoplazmie jest podstawą do podziału leukocytów na granulocyty (zawierają ziarnistości) i pozbawione ziarnistości agranulocyty, do których zaliczamy limfocyty i monocyty. Limfocyty i monocyty odgrywają ważną rolę w procesach odpornościowych. Monocyty mają zdolność do fagocytowania ciał obcych, jak również wytwarzania interferonu, który nie dopuszcza, aby wirusy namnażały się w innych komórkach.

TROMBOCYTY, zwane inaczej płytkami krwi, stanowią najmniejsze elementy morfotyczne. Średnio w organizmie człowieka znajduje się 150-350 tys/mm3 krwi. Trombocyty powstają z komórek macierzystych - megakariocytów. Płytki krwi zapoczątkowują proces krzepnięcia krwi.

Proces krzepnięcia krwi:

W wyniku uszkodzenia naczynia krwionośnego uwalniany jest enzym tzw. trombokinaza. Pod jej wpływem oraz w obecności jonów wapnia zawarta w osoczu protrombina przekształcana jest w aktywny enzym trombinę. Bierze on udział w przemianie fibrynogenu (białka osocza) w nierozpuszczalny w osoczu włóknik, czyli fibrynę, który zatrzymuje elementy morfotyczne, tworzy się skrzep, tzw. czop.

NACZYNIA KRWIONOŚNE

ŻYŁY - ściany żył mają trójwarstwową budowę, warstwa środkowa - mięśniowa jest cienka w porównaniu z tętnicami, przepływ krwi jest wolny, cofaniu się krwi zapobiegają zastawki. Żyłami krew płynie z tkanek do serca.

TĘTNICE transportują krew z serca do tkanek. Ich ściana, podobnie jak ściana żył, zbudowana jest z trzech warstw, z tą różnicą, że warstwa mięśniowa jest gruba. Tętnice w porównaniu z żyłami są grubsze i elastyczniejsze, co umożliwia przepływ krwi pod dużym ciśnieniem.

NACZYNIA WŁOSOWATE są cienkościennymi naczyniami, które łączą przeważnie żyły z tętnicami. Dzięki dużej przepuszczalności naczynia włosowate uczestniczą w wymianie substancji pomiędzy krwią a tkankami.

KRĄŻENIE KRWI

OBIEG PŁUCNY:

Z prawej komory krew odtlenowana przechodzi do pnia tętnic płucnych, za pośrednictwem których trafia do płuc. Natlenowana krew z płuc czterema żyłami płucnymi wlewa się do lewego przedsionka.

DUŻY OBIEG:

Z lewej komory natlenowana krew odprowadzana jest przez aortę, która przechodzi w szereg tętnic. Następuje wymiana gazowa pomiędzy krwią a tkankami organizmu. Odtlenowana krew żyłą główną górną i żyłą główną dolną trafia do prawego przedsionka.

SERCE

Serce zlokalizowane jest w śródpiersiu. Otoczone jest workiem osierdziowym, którego płyn chroni serce przed urazami. Na ścianie serca naczynia wieńcowe tworzą układ wieńcowy, który odpowiada za jego odżywianie. Serce podzielone jest na dwa przedsionki i dwie komory. W jego budowie wyróżniamy także zastawki przedsionkowo komorowe: zastawkę trójdzielną - między przedsionkiem i komorą prawej części serca, a także zastawkę dwudzielną pomiędzy przedsionkiem a komorą lewej części serca.

ANEMIA

Choroba ta, zwana inaczej niedokrwistością, wiąże się ze zmniejszeniem, poniżej normy liczby erytrocytów lub zawartej w nich hemoglobiny. Anemia objawia się najczęściej ogólnym osłabieniem organizmu czy bladością powłok ciała.

HEMOFILIA - choroba związana jest z zaburzeniami w krzepnięciu krwi, jest chorobą genetyczną.

UKŁAD LIMFATYCZNY

W skład układu limfatycznego, inaczej układu chłonnego wchodzą naczynia limfatyczne, węzły chłonne, oraz niektóre narządy takie jak: szpik kostny, migdałki, grasica, śledziona. Płynem ustrojowym układu jest limfa, inaczej chłonka. Limfa powstaje jako przesącz krwi dokonywany przez naczynia włosowate. Chłonka zbierana jest z przestrzeni międzykomórkowej przez naczynia limfatyczne o cienkich ścianach. Naczynia te przechodzą następnie w naczynia większe, posiadające zastawki. Węzły chłonne biorą udział w oczyszczaniu limfy z toksyn i bakterii. Naczynia limfatyczne tworzą pnie limfatyczne (m.in. przewód piersiowy).Chłonka wlewana jest przez końcowe naczynia do żył, w okolicach serca i powraca do krwioobiegu (przepływ limfy przebiega w jednym kierunku). Główne zadania układu limfatycznego to: udział w procesach odpornościowych organizmu, wymiana substancji między krwią a tkankami, doprowadzanie limfy do krwi, czy neutralizacja ciał obcych.

ODPORNOŚĆ NABYTA

Uzyskiwana jest przez organizm w wyniku kontaktu z patogenem, po szczepieniach ochronnych lub też w wyniku otrzymania surowicy odpornościowej, czyli gotowych przeciwciał.

ODPORNOŚĆ WRODZONA

Pierwsza bariera dla mikroorganizmów i in. ciał obcych, zależy od budowy i stanu naturalnych barier ochronnych, takich jak naskórek czy skóra właściwa, lub też od działania obronnych mechanizmów fizjologicznych (kaszel czy kichanie).