Leukocyty, krwinki białe, powstają głównie w szpiku. Dzielą się na granulocyty i agranulocyty. Są to komórki, które posiadają jądro, nie posiadają czerwonego barwnika- hemoglobiny.
Leukocyty mają zdolność do fagocytozy, czyli wchłaniania i niszczenia drobnoustrojów, które zaatakowały organizm. Monofagi potrafią pełzać przez naczynia krwionośne w kierunku centrum zapalenia i zniszczyć je.
Wniknięcie obcych ciał- antygenów powoduje reakcję organizmu. Zwiększa się liczba limfocytów, które produkują przeciwciała przeciwko obcym antygenom. Jeżeli zostaną wyczerpane rezerwy limfocytów w szpiku i śledzionie, organizm rozpoczyna ich produkcję. W czasie walki z chorobą człowiek jest osłabiony, bolą go kości, ma wysoką gorączkę, powiększone węzły chłonne. Objawy te świadczą o tym, że organizm się broni.
Zarażenie się po raz pierwszy daną chorobą powoduje, że odpowiedź organizmu jest długa i mało efektywna. W tym czasie człowiek choruje, a organizm wytwarza dwa rodzaje limfocytów: limfocyty wykonawcze i limfocyty pamięci. Dzięki limfocytom pamięci, jeżeli kolejny raz zachorujemy na tą sama chorobę, organizm szybciej zwalczy ognisko zarazków. Jest to swoistość immunologiczna, czyli zdolność do rozpoznania konkretnego antygenu i zwalczenie go.
