ugrupowanie polityczne czasów polskiego pozytywizmu, którego nazwa pochodzi od ogłoszonego przez jego przedstawicieli pamfletu, zatytułowanego Teka Stańczyka (1870). Stańczyk był błaznem Zygmunta Starego i Zygmunta Augusta, symbolem mądrości. Grupa Stańczyków, do której należeli m.in. J. Szujski, S. Tarnowski, S. Koźmian, powstała w Krakowie i była związana z działalnością krakowskiej szkoły historycznej. Organem prasowym ugrupowania był krakowski "Czas". Stańczycy odrzucali romantyczny mesjanizm, krytykowali ideę powstań narodowowyzwoleńczych oraz stworzyli nową koncepcję patriotyzmu. Przeciwstawiali się zbrojnym powstaniom, postulując uległość i lojalność wobec cesarskiej władzy. Stali na stanowisku konserwatyzmu i tradycjonalizmu, przyczyn upadku Polski upatrując w szlacheckiej anarchii i braku silnej władzy. Stańczycy wywodzili się z rodowej arystokracji i bogatego ziemiaństwa. Ugrupowanie to wywarło duży wpływ na postawy polityczne w Galicji pod koniec wieku, co wyraźnie widać w dramacie S. Wyspiańskiego Wesele.
Potrzebujesz pomocy?
To ci się przyda
Sprawdź to
Już uciekasz?
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
Polecamy na dziś
Prywatność. Polityka prywatności. Ustawienia preferencji. Copyright: INTERIA.PL 1999-2025 Wszystkie prawa zastrzeżone.