kierunek w nauce o literaturze oraz w krytyce literackiej, w którym oparto się na metodach psychoanalizy Z. Freuda i C. G. Junga. Posługując się wypracowanymi przez nich narzędziami i tezami badano dzieło jako świadectwo kompleksów, utajonych dążeń, tkwiących w podświadomości pisarza. Podobnie interpretowano zachowanie bohaterów literackich (np. postępowanie Hamleta jako wyraz kompleksu Edypa). Później większy nacisk zaczęto kłaść na analizę samego tekstu, nie traktując go wyłącznie jako dokumentu psychiki autora. Wtedy głównym przedmiotem badań stała się wyobraźnia poetycka. Dla badaczy wychodzących z teorii Junga problemem najistotniejszym stała się zbiorowa nieświadomość i kategoria archetypu.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
