Bylina z rodziny liliowatych, obejmująca ok. 180 gatunków, różnych rozmiarów. Posiada charakterystyczne grube mięsiste liście z kolczastymi brzegami, występuje na terenie krajów arabskich, Afryki i Madagaskaru oraz uprawiana jest w obszarze M. Śródziemnego, używana jako środek przeczyszczający i odstraszający owady, w starożytności stosowana przy balsamowaniu.
Symbolizuje troskę, gorycz, zmartwienie, nieszczęście, rozczarowanie, przesąd, pogardę, umartwienie, pokutę, wstrzemięźliwość, zapach, płodność, miłość, balsamowanie.
ALOES - SYMBOL STANU UPOJENIA, zachwytu, euforii, przyjemności; miłości:
"Pędy twe - granatów gaj,
z owocem wybornym kwiaty henny i nardu:
nard i szafran, wonna trzcina i cynamon,
i wszelkie drzewa żywiczne,
mirra i aloes, i wszystkie najprzedniejsze balsamy".
ALOES - SYMBOL NIEŚMIERTELNOŚCI: "Tak Egipcjanin w liście z aloesu obwija zwiędłe umarłego serce, na liściu pisze zmartwychwstania słowa; chociaż w tym liściu serce nie ożyje, lecz od zepsucia wiecznie się zachowa, w proch nie rozsypie".
ALOES - SYMBOL NIEŚMIERTELNOŚCI I PAMIĘCI, jaka zostanie po poecie. Podmiot liryczny wiersza, który można utożsamiać z poetą, żegnając się ze światem, dokonuje podsumowania swojego życia i twórczości. W bezpośrednim monologu skierowanym do przyjaciół i do współczesnego mu pokolenia romantyków poeta dzieli się ze słuchaczami swoimi refleksjami. Jego wypowiedź jest pełna goryczy i rezygnacji. Podmiot dotkliwie odczuwa swoją samotność, która stała się jego doświadczeniem jako poety i człowieka. Odchodząc, nie prosi przyjaciół o okazywanie smutku na jego pogrzebie; żal mu tylko matki, pragnie, aby wróciły do niej prochy jego serca spalonego w aloesie "Niech przyjaciele moi w nocy się zgromadzą / I biedne serce moje spalą w aloesie". Aloes jest symbolem pamięci i trwałości uczucia, Słowackiego łączył bardzo silny związek emocjonalny z matką.
