wybitny prawnik i rektor Uniwersytetu Krakowskiego. Pochodził ze szlacheckiego rodu Dołęgów z okolic Brudzewa. Studiował na Uniwersytecie Karola w Pradze, gdzie ukończył wydział artes (uzyskał tytuł magistra), a następnie w latach 1393-97 studiował tam prawo. Kontynuował studia prawnicze w Padwie, gdzie uzyskał stopień licencjata praw, a w 1411 r. w Krakowie - doktorat.
Jest autorem wielu traktatów prawnych: Speculum aureum de titulis beneficiorum, O opłatach kościelnych na rzecz Stolicy Apostolskiej, czy najważniejszego O władzy papieskiej i cesarskiej względem pogan wygłoszonego na soborze w Konstancji, gdzie występował jako ekspert króla Władysława Jagiełły w sporze z zakonem krzyżackim.
Stosunki polsko-krzyżackie znał doskonale, gdyż już wcześniej uczestniczył w procesie przeciwko Zakonowi. W traktacie przedstawionym w Konstancji udowodnił, że papież ani cesarz nie mają prawa nadawania komukolwiek ziem niewiernych, gdyż według prawa naturalnego poganie mają prawo zarówno do posiadania ziemi, jak i jej obrony. Twierdził też, że nie godzi się nawracać mieczem, bo o nawróceniu stanowi łaska Boża, a nie przemoc. Ponadto uważał, że pozbawienie pogan ich państwa pod pretekstem misji chrystianizacyjnej jest wojną niesprawiedliwą, niegodną chrześcijanina.
Po zakończeniu soboru Włodkowic nadal występował jako królewski ekspert w sporach z Zakonem. Przez dłuższy czas pozostawał też we Włoszech. Żywo interesował go ówczesny bardzo głośny spór o reformę Kościoła, w którym opowiadał się po stronie koncyliarystów.
