w starożytnym Rzymie wielki majątek ziemski, który powstał z połączenia dzierżaw gruntów publicznych, skupowania ziemi skonfiskowanej lub przejętej za długi. Opierał się na pracy niewolniczej.
W średniowieczu określano tak wielkie posiadłości magnackie bądź kościelne. W Rzeczypospolitej szlacheckiej były to olbrzymie majątki ziemskie (składające się nawet z ok. 100 miast, 1200 wsi, zamieszkiwanych nawet przez 120 tys. ludzi), stanowiące nieraz rodzaj małego państwa w państwie. Choć dominowała w nich gospodarka rolno-hodowlana, to jednak z czasem (XVII w.) magnaci zaczęli zakładać w latyfundiach manufak- tury, w których wprowadzano już produkcję przemysłową, co zapewniało właścicielom wysokie dochody. Magnaci zatrudniali w latyfundiach własną administrację, która rekrutowała się głównie spośród zubożałej szlachty (w ten sposób szlachta-gołota pozyskiwała środki do życia) oraz prywatne wojsko. Czasem magnateria dzierżawiła szlachcie folwarki, wsie lub klucze (zespoły folwarków).
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
