układ odniesienia, w którym Słonce traktowane jest jako nieruchomy środek układu - Układu Słonecznego, a Ziemia wraz z pozostałymi planetami okrąża Słońce. Podstawy teorii układu heliocentrycznego podał Mikołaj Kopernik (1473-1543) w dziele "O obrotach sfer niebieskich" (De revolutionibus orbium coelestium), drukowanym w Norymberdze w 1543 r., którego poglądy nie od razu znalazły uznanie, gdyż obalały dotychczasowy "porządek świata", bazujący na układzie geocentrycznym. Dopiero odkrycia wielu późniejszych badaczy, takich jak m.in. Jan Kepler (1571-1630), Galileo Galilei (1564-1642), a ostatecznie Isaaca Newtona (1643-1727), pozwoliły ugruntować teorię układu heliocentrycznego, która jest dzisiaj podstawą nauk nowożytnej cywilizacji.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
