proces społeczny, polegający na wzroście udziału ludności najstarszej (powyżej 65 lat) przy małym udziale ludności młodej w danym społeczeństwie. Jest charakterystyczny dla państw wysoko rozwiniętych. Wynika z nakładania się wielu czynników demograficznych i gospodarczych, m.in. z niskiego poziomu przyrostu naturalnego, wysokiej przeciętnej długości życia, wysokiego poziomu profilaktyki medycznej i geriatrii (dziedzina medycyny zajmująca się chorobami starczymi), wysokiego poziomu rozwoju funduszy emerytalnych itp. Proces starości demograficznej niesie za sobą również problemy gospodarcze i socjalne. Są one związane głównie z obciążeniem kosztów utrzymania ludności starej (w wieku poprodukcyjnym) przez ludność w wieku produkcyjnym, której liczba ulega zmniejszeniu. Dlatego w państwach o zaawansowanym procesie starości demograficznej stosuje się politykę tzw. pronatalną, polegająca na stwarzaniu odpowiednich warunków ekonomicznych dla zwiększenia w społeczeństwie liczby urodzeń. Państwa o wysokiej starości demograficznej to m.in.: Szwecja, Norwegia, Belgia, Wielka Brytania, Dania, Niemcy. Udział ludności starej w ogólnej liczbie mieszkańców wynosi tu ponad 15%.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
