KRÓLEWICZ LULEJKA

W. M. Thackeray Pierścień i róża, bohater główny; jest jedynym synem króla Seriozy i prawowitym dziedzicem tronu Paflagonii. Jego podstępny stryj, król Walorozo, po śmierci ojca Lulejki zagarnął władzę i ani myśli oddać ją młodemu księciu. Szczerze mówiąc, Lulejka wcale się o to nie upomina. Dorasta jako lekkoduch i leń. Nie chce mu się uczyć, nie interesuje się sprawami państwowymi, za to lubi jeździć konno, grać w bilard i tenisa, ćwiczyć szermierkę i prawić komplementy swej kuzynce, Angelice. Nie wie, że urodę i wdzięk królewna zawdzięcza pierścieniowi, jaki dostała od niego w dniu zaręczyn. Kiedy podczas kłótni Angelika zdejmuje pierścień i wyrzuca go przez okno, Lulejce otwierają się oczy.

Niestety, po raz drugi lokuje królewicz swe uczucia jeszcze gorzej: zakochuje się w hrabinie Gburii-Furii, starej jędzy, która przypadkiem wchodzi w posiadanie pierścienia. Podstępnie wydobywa od królewicza obietnicę małżeństwa. Świadczy to o lekkomyślności, łatwowierności i głupocie Lulejki.

Dopiero miłość do Rózi odmienia trochę królewicza. Dowiedziawszy się o wygnaniu ukochanej z dworu, wyrusza na jej poszukiwanie. Różyczki co prawda nie odnajduje, za to spotyka Czarną Wróżkę, która uświadamia mu jego nieuctwo i dopinguje do podjęcia studiów. Na uniwersytecie książę radzi sobie znakomicie. Okazuje się, że jest inteligentny i bystry. Do negatywnych cech Lulejki należy dodać, że nie przejął się domniemaną śmiercią Różyczki. To Bulbo opłakiwał ją szczerze, Lulejki natomiast wcale to nie wzruszyło. Brzydko zachował się też wobec Czarnej Wróżki: był niewdzięczny, złościł się na nią, lekceważył jej rady i przestrogi.

Widocznie życie jeszcze za mało go nauczyło, więc Wróżka wymyśliła dla niego jeszcze jedną próbę: małżeństwo z Gburią-Furią. Dopiero w tym decydującym momencie książę stanął na wysokości zadania. Zachował się honorowo, dotrzymał danego słowa. Poprowadził hrabinę do ołtarza. Oczywiście, Czarna Wróżka ocaliła swego protegowanego przed tragicznym związkiem. Trudna była droga Lulejki do tronu. Musiał zwalczyć w sobie wiele wad: lenistwo, lekkomyślność, niewdzięczność, niestałość uczuć, a nabyć dobrych cech: odpowiedzialności, honoru, roztropności.