WAWRZYNKIEWICZ

H. Sienkiewicz Z pamiętnika poznańskiego nauczyciela, bohater tytułowy, narrator

Wygląd: brak informacji, wiadomo, że jest chory na gruźlicę

Życiorys: Wawrzynkiewicz był prywatnym nauczycielem, opiekunem Michasia. To cichy i skromny człowiek, zakochany w matce chłopca, pani Marii. Obserwował zmagania chłopca z wielkim nieszczęściem, własną słabością. Był z Michasiem aż do jego śmierci. To właśnie Wawrzynkiewicz opowiada historię Michasia

Charakterystyka: Bohater był bardzo wrażliwym, kochającym swoich uczniów nauczycielem. Traktował Michasia jak syna. Miał własne poglądy na instytucję szkoły i system szkolnictwa. Sądził, że rozwój intelektualny dziecka powinien iść w parze z rozwojem fizycznym. Wierzył "w wartość nauki i pożytek, jaki z niej płynie", ale uważał, "że nauka nie powinna być tragedią dla dzieci, że ... dobry lub zły akcent nie powinien stanowić o losie i życiu maleńkich istot"

Wawrzynkiewicz starał się zawsze towarzyszyć Michasiowi w nauce, ale często się zdarzało, że nocą, kiedy on już spał, dziecko powtarzało lekcje. Początkowo nauczyciel nie mógł uwierzyć "by mógł istnieć taki zamęt, w którym by dziecku na złe wyszła wytrwałość, siła charakteru i praca". A jednak ten "zamęt" istniał właśnie w pruskiej szkole

Wawrzynkiewicz na polecenie pani Marii uczył chłopca historii Polski, ale przyczynił się tylko do jeszcze większych wewnętrznych rozterek chłopca. Michaś nie mógł znieść drwin niemieckich nauczycieli z polskiego narodu, języka, tradycji. Nauczyciel cierpiał wraz z nim. Dobrze rozumiał chłopca, on jeden naprawdę wiedział, jak wielką tragedię przeżywa Michaś i dzieci jemu podobne w pruskiej szkole

Rola w utworze: Wawrzynkiewicz był nauczycielem z powołania. Kształtowanie charakteru i poszerzanie wiadomości swoich uczniów sprawiało mu przyjemność. Starał się być wychowawcą, opiekunem Michasia. Surowo oceniał niemiecką szkołę i niemieckich nauczycieli, którzy byli całkowitym zaprzeczeniem wyobrażeń pana Wawrzynkiewicza o wykonawcach tego zawodu