H. Ibsen Dzika kaczka, bohater trzecioplanowy; w przeszłości był porucznikiem, kierował fabryką, jego wspólnikiem był Werle. Zamieszany w nielegalny wyręb drzew z lasów państwowych, został osądzony i zdegradowany. Ekkdal jest zaniedbanym starszym panem, który w niczym już nie przypomina dawnego wojskowego: "Ma na sobie znoszony płaszcz z wysokim kołnierzem; w rękach wełniane rękawice z jednym palcem, w jednej ręce laska i futrzana czapka, pod pachą jakiś owinięty w papier pakunek. Na głowie rudawa, brudna peruka. Przystrzyżone siwe wąsy".
Teraz mieszka wraz z rodziną syna, zajmuje się przepisywaniem dokumentów na zlecenie Werlego, dzięki temu zarabia na własne utrzymanie
Szuka ukojenia i zapomnienia w alkoholu. Na strychu stworzył sobie wyimaginowany świat, który jest dla niego ucieczką przed prozą życia i kłopotami, jakie go dotknęły. Ekdal kocha swojego syna, cieszy się z jego towarzyskiego sukcesu na przyjęciu u Werlego (o czym wie z opowieści samego Hjalmara). Wydaje u się, że jego syn jest wyjątkowo uzdolnionym człowiekiem. Nie zdaje sobie sprawy, że Hjalmar wstydzi się go, a nawet uważa za tchórza, który nie potrafił popełnić samobójstwa. Jest kochającym i dobrym dziadkiem dla Jadwini, pomaga jej w opiece nad kaczką