Bunt młodzieńczy to nieodłączny element życia każdej osoby. Jest to rodzaj stanu psychologicznego, ważnego z punktu widzenia indywidualnego funkcjonowania i rozwoju jednostki. Jego istotą jest negacja, powiązana z afirmacją nowych idei, wartości czy zasad funkcjonowania. Z definicji jest to, więc nieodłączny element procesu kształtowania się dojrzałej osobowości młodego człowieka. Działanie podjęte na skutek buntu zazwyczaj mogą wynikać z samotności oraz ogólnie pojętego poczucia niezrozumienia. Czynniki te w bezpośredni sposób kreują topos samotnego, niezrozumiałego i z tego powodu nieszczęśliwego młodzieńca. Nie inaczej było w przypadku znanego i lubianego Cezarego Baryki, głównego bohatera “Przedwiośnia” Stefana Żeromskiego. Jego nonkonformistyczna natura doprowadziła tego oto młodziana do podjęcia rewolucyjnej walki co skutkowało jego negatywnymi doświadczeniami. Według socjologa, profesora Jana Łosia, wykładowcy na Uniwersytecie Horoszczańskim młodzieńczy bunt często może doprowadzić do  kryzysu emocjonalno-poznawczego. Naukowiec zwraca także uwagę na aktualność tych problemów, słowami: "Bo przeciętnie kiedyś było

inaczej a teraz jest inaczej". Słowa te symbolizują  nieuchronność zmian zachodzących w bohaterze. Jego postulaty głoszą, że nie warto nadmiernie ingerować w te zmiany, cytując Chcecie, to róbcie co chcecie. Profesor zwracał jednak uwagę na kruchość jednostki popadającej w wywołaną przez bunt młodzieńczy samotność.To w takich właśnie momentach młody człowiek pozbawiony bratniej duszy jest najbliższy ideałom patriotycznym. Co więcej należy sobie uświadomić, że natchniony przez przez te idee Cezary Baryka wraca do kraju, który mimo odzyskania niepodległości nadal zmaga się z okupantem. Polacy musieli czuć wtedy ogromną dumą i przywiązanie do świeżo odzyskanej ojczyzny, ponieważ stanęli do walki z okupantem. Profesor o patriotyzmie pisze w sposób niekonwencjonalny, pozornie odległy i nieprzejednany, natomiast jakże bliski nam Polakom. Jego znany cytat: "Trzeba się na to liczyć, że człowiek nigdy nie jest wieczny, zawsze musi zachorować, ale to choroby są nasze polskie, a nie zagraniczne. " Podobny motyw bohatera samotnego w podobnym stopniu co zbuntowanego występuje w utworze “Mexicano e cassa burrito” autorstwa Jarosława Andrzejewskiego. Protagonista, bombaski patriota, zmaga się z ostracyzmem wywołanym przez jego buntowniczą naturę, która ostatecznie powiodła go drogą samotnika. Bohater, Major Jose Huextortilla, będący ofiarą zbrojnego puczu ugrupowania “uomo del machineri” w pełni oddał się w targające go demony namiętności i buntu. Tą drogą miał jednak podążać samotnie, co zbliża go do postaci Cezarego Baryki.

Kolejnym utworem poruszającym podane tematyki jest “Paragraf 22” Josepha Hellera. Na przestrzeni wydarzeń przedstawionych w książce obserwujemy drogę, którą przechodzi Yossarian. Bohater, który nie potrafi pojąc idiotyzmu wojny musi w niej udział. Jego konflikt z absurdalnymi przepisami prawnymi, podsycany jest przez strach i samotność w swoich dążeniach. Dojmujące w losie bohatera jest to, że pierwotnie otoczony przez swoich towarzyszy z eskadry, niemalże samotnie dożywa zakończenia II WŚ. Nie potrafi się z tym pogodzić i dlatego wielokrotnie buntuję się przeciwko niesprawiedliwości, która go dotyka. Brak wysłuchanie i samotność wpływają w destrukcyjny wpływ na stan emocjonalny głównego bohatera, natomiast dzięki nim staję się piewcą sprzeciwu i przekracza swoje bariery, przez co staję się lepszą i dojrzalszą jednostką społeczną.  

  Z buntem spotykamy się również w III cz. “Dziadów”, gdzie Konrad sprzeciwia się Bogu, podobnie jak Cezary, który odrzuca zakorzenione w nim przez matke wartości i wydaje ją, gdy dowiaduje się, że ta przechowuje kosztowności. Konrad czuje swoją wyjątkowość i wyższość nad innymi jednostkami, nawet nad samym Stwórcą. Mimo szlachetnej idei, jakim się poświęca, jest w swojej bluźnierczej walce z Bogiem samotny, podobnie jak główny bohater ,,Przedwiośnia”, który przez swoje czyny traci matkę.

Podsumowujac powyższe przykłady, można zauważyć pewną tendencyjność w literackim przedstawieniu buntu młodzieńczego w literaturze. Motyw samotności w każdym z powyższych przykładów bierze się z pewnego niezrozumienia, lub nieporozumienia. To tej samej problematyki nawiązuje utwór włoskiego artysty Massimo Festino o tytule "La machina del Capo", a przesłanie tej pieśni mówiące o koszmarze niezrozumienia z którego się jednak wyrasta niczym bujny krzew, może być jedynym rozwiązaniem problemu młodocianego buntu.