Najprostszym przykładem kondensatora jest tzw. kondensator płaski czyli układ dwóch równoległych płytek, zwanych okładkami, wykonanych z przewodnika. Pomiędzy płytkami znajduje się dielektryk.
Kondensatory stosuje się w wielu dziedzinach nauki i techniki. Za ich pomocą można bowiem uzyskać zadany rozkład pól elektrycznych. Kondensatory są elementami składowymi prawie wszystkich układów elektronicznych.
Do pojęć charakteryzujących kondensatory należy pojemność C. Jest to stosunek ładunku zgromadzonego na okładkach kondensatora do różnicy potencjałów między tymi okładkami.
Jednostką pojemności jest farad.
Dla kondensatora płaskiego znajdującego się w próżni wzór ten przyjmuje postać:
Widać więc, że pojemność kondensatora zależy od rozmiarów i kształtu okładek oraz od odległości między nimi.
W momencie gdy między okładki kondensatora zostanie wprowadzony dielektryk to okaże się, ze ładunek zgromadzony na okładkach kondensatora z dielektrykiem będzie większy niż ładunek na okładkach kondensatora bez dielektryka.
Stosunek pojemności obu tych kondensatorów to tzw. względna przenikalność elektryczna dielektryka.
W praktyce nie stosuje się pojedynczych kondensatorów, ale łączy się je w układy. Można to zrobić na dwa sposoby:
* równolegle
* szeregowo
Układ kondensatorów połączonych równolegle ma wypadkową pojemność równą sumie pojemności poszczególnych kondensatorów składowych.
Różnica potencjałów na każdym z kondensatorów jest taka sama, a całkowity ładunek stanowi sumę ładunków na poszczególnych kondensatorach.
W łączeniu szeregowym natomiast identyczna jest wartość bezwzględna ładunku, który zgromadził się na każdej z płytek, a napięcie stanowi sumę napięć na kondensatorach składowych.
W układzie tym odwrotność pojemności całkowitej układu kondensatorów jest równa sumie odwrotności pojemności kondensatorów składowych.
