jedna z fundamentalnych dziedzin teorii literatury, zajmująca się opisem dzieł literatury pięknej, badająca ich strukturę. Poetyka interesuje się ogólnymi zasadami budowy dzieł literackich, a nie poszczególnymi utworami, które są przedmiotem analizy i interpretacji. Poetyka dzieli się na: genologię (naukę o rodzajach i gatunkach literackich), stylistykę (zajmującą się środkami artystycznymi), wersyfikację (badającą budowę wiersza). Ze względu na sposób ujęcia wyróżnia się poetykę opisową i poetykę historyczną. Poetyka opisowa stanowi najwcześniej, bo już w starożytności, rozwinięty dział teorii literatury, związany z retoryką. Przez wieki miała ona charakter normatywny, formułowała reguły, według których należało tworzyć. Poetyka historyczna powstała w XIX w., od opisowej różni się tym, że rezygnuje z systematycznego opisu dzieł literackich, badając natomiast rozwój, przekształcanie się form literackich.
Współczesna poetyka jest zróżnicowana metodologicznie i coraz częściej wykorzystuje zdobycze językoznawstwa.