W najogólniejszym znaczeniu: świat przedstawiony w utworze literackim jako odzwierciedlenie jakiejś rzeczywistości
zewnętrznej, np. obraz XIX-wiecznej Warszawy w
Lalce B. Prusa. Takie pojmowanie kategorii obrazu literackiego wiąże się
głównie z
mimetyzmem i bywa oceniane różnie, od
traktowania obrazu jako niemal lustrzanego odbicia świata
zewnętrznego po jego artystyczną transformację.
W sensie węższym: zespół elementów świata przedstawionego, nasyconych konkretnością, plastycznością, pełnych szczegółów,
oddziałujących na wyobraźnię czytelnika dzięki zastosowaniu
bogatych środków opisowych (obrazowość bezpośrednia).
W sensie najwęższym: zastosowanie w wypowiedzi wielu środków stylistycznych (epitetów,
metafor) pozwalających ukazać
od nieznanej dotąd strony rzeczy i zjawiska, o których traktuje utwór (obrazowość pośrednia). Ten typ
obrazowości spotyka się głównie w utworach poetyckich.
