marszałek Ludowego Wojska Polskiego. Pochodził z Galicji, był absolwentem UJ i Szkoły Handlowej. W młodości działał w galicyjskich Drużynach Strzeleckich, a w latach 1911-12 służył w armii austriackiej.
Po wybuchu I wojny światowej jako oficer służył w Legionach, a następnie w Polskim Korpusie Posiłkowym. W czasie I powstania śląskiego w 1919 r. zajmował się organizowaniem pomocy dla walczących Ślązaków. Podczas wojny polsko-bolszewickiej pełnił obowiązki dowódcy brygady, a następnie dowódcy dywizji. W 1921 r. w uznaniu jego dokonań wysłano go na studia wojskowe do Francji. Po powrocie do kraju powierzono mu w 1924 r. obowiązki zastępcy szefa administracji armii, ale za nadużycia finansowe przy zakupie od Francuzów sprzętu wojskowego został w 1926 r. zdegradowany i skazany na 5-letnie więzienie.
Prawdopodobnie tuż po wyjściu z więzienia został zwerbowany przez radziecki wywiad, a w okresie okupacji związał się z PPR i Gwardią Ludową. Wszedł nawet do Krajowej Rady Narodowej. W 1944 r. został dowódcą Armii Ludowej oraz znalazł się w delegacji KRN biorącej udział w rozmowach ze Stalinem w Moskwie (lipiec 1944 r.).
W PKWN został kierownikiem resortu Obrony Narodowej i był współorganizatorem Ludowego Wojska Polskiego (LWP). 3 V 1945 r. mianowano go marszałkiem Polski, otrzymał też tekę ministra obrony narodowej (do 1949 r.). W latach 1949-52 był członkiem Rady Państwa, a następnie przez 3 lata siedział w więzieniu pod zarzutem szpiegostwa na rzecz Zachodu.
Po wyjściu z więzienia został zrehabilitowany, a w 1956 r. mianowany prezesem Narodowego Banku Polskiego, działał też w ZBoWiD (Związek Bojowników o Wolność i Demokrację) - w 1974 r. został nawet jego honorowym prezesem. W 1981 r. poparł wprowadzenie w Polsce stanu wojennego, wszedł też do KC PZPR.