pułkownik Wojska Polskiego, polityk sanacyjny (jeden z najwybitniejszych współpracowników J. Piłsudskiego). Był absolwentem Wyższej Szkoły Handlowej w Warszawie. W 1900 r. wstąpił do PPS i wkrótce został członkiem władz partii. Za swoją działalność został aresztowany w 1903 r. W 1905 r. opowiedział się po stronie PPS-Organizacja Bojowa, którą w 1906 r. przekształcono w PPS-Frakcję Rewolucyjną. Za tę działalność ponownie został aresztowany przez zaborców, ale po wyjściu z więzienia związał się z organizacją Strzelec.
Po wybuchu I wojny światowej znalazł się wraz z Piłsudskim w słynnej I Brygadzie. W 1915 r. Piłsudski polecił mu wyjazd do Warszawy i kierowanie tamtejszej POW. W 1917 r. został aresztowany przez Niemców. W 1918 r. aktywnie uczestniczył w rozbrajaniu zaborców, a następnie został oficerem do szczególnych zadań przy boku Piłsudskiego, jako jego zaufany współpracownik. Ukończył też w tym czasie Wyższą Szkołę Wojenną.
W latach 1924-36 był prezesem Związku Legionistów Polskich. W międzyczasie zorganizował BBWR (1928 r.), był posłem na sejm oraz dwukrotnie premierem (w latach 1930-31 i w 1935 r.). Aktywnie uczestniczył w pracach nad konstytucją kwietniową. Podobno Piłsudski zamierzał wysunąć jego kandydaturę na stanowisko prezydenta. Po śmierci Marszałka Sławek był stopniowo odsuwany od władzy, gdyż krytykował obóz sanacyjny za odejście od idei politycznych Piłsudskiego. W 1939 r. popełnił samobójstwo.
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
