w średniowiecznej Polsce od XIII w. sposób organizacji miast i wsi, często już istniejących, na podstawie dokumentu - przywileju opartego na tzw. prawie niemieckim. Akt lokacyjny wsi określał prawa i obowiązki zasadźcy i chłopów. Lokacja miast na prawie niemieckim gwarantowała w przywileju lokacyjnym prawa mieszczan, przyczyniając się m.in. do rozwoju gospodarki towarowo-pieniężnej i uniezależnienia się miast od feudałów. Na wsi chłopi otrzymywali dziedziczne prawo do ziemi, byli wolni osobiście, we wsi ustanawiany był autonomiczny sąd - ława. Wzorem prawnoorganizacyjnym dla większości miast Śląska, Małopolski i Wielkopolski był początkowo Magdeburg (prawo magdeburskie), dla Pomorza Zachodniego - Lubeka. Później lokowane miasta brały wzory z miast, które wcześniej uzyskały lokacje na prawie niemieckim (Środa Śląska - prawo średzkie, Chełmno - chełmińskie).
Potrzebujesz pomocy?
Już uciekasz?
Nie znalazłeś tego, czego szukasz na Bryku?
Jest tutaj pełno osób, które moga Ci pomóc!
Zadaj pytanie i otrzymaj szybką odpowiedź.
