malarz, architekt, wynalazca i uczony włoski rodem z Florencji. Wszechstronny i najdoskonalszy przedstawiciel renesansu. Był synem notariusza. Pierwszy okres jego twórczości artystycznej jest związany z Florencją, gdzie przez 14 lat pobierał naukę u mistrza Verrocchia. Jego najbardziej znany obraz z tego okresu to niedokończony "Hołd Trzech Króli", namalował też "Zwiastowanie" i "Portret Ginevry dei Benci". W 1482 r. wyjechał do Mediolanu, gdzie przebywał aż do 1499 r. Był to chyba najlepszy okres w twórczości artysty. Pracował tutaj nad posągiem konnym Francesca Sforzy (ojca Lodovica Il Moro, księcia Mediolanu), w którym można już dostrzec pewne cechy baroku - niestety nie dokończył dzieła. Powstały tutaj także takie dzieła jak "Ostatnia Wieczerza" (1495-98 r.) namalowana na ścianie refektarza klasztoru przy kościele Santa Maria delle Gazia czy "Madonna w grocie skalnej". Po upadku Mediolanu powrócił do Florencji, gdzie stworzył "Świętą Annę Samotrzeć", "Bitwę pod Anghiari", "Bachusa", "Ledę", "Madonnę" i przede wszystkim "Monę Lisę" - arcydzieło pośród portretów. Z Florencji wyjechał znów do Mediolanu, a następnie na dwa lata do Rzymu i w 1515 r. do Francji.
Był człowiekiem wszechstronnym: anatomem, inżynierem, filozofem, uczonym. W tzw. Kodeksie Atlantyckim zachowały się jego szkice maszyn latających. Stworzył podstawy mechaniki: prawo bezwładności, ruchu, równowagi, teorię powstawania i rozchodzenia się fal; zajmował się akustyką i optyką oraz teorią malarstwa (napisał Traktat o malarstwie, był twórcą sfumato - łagodnych przejść z partii ciemnych do jasnych, dających "mgliste" efekty), medycyną, biologią, geologią. Za królową nauk uważał matematykę.
Jako filozof potęgę człowieka widział głównie w technice i sztuce, dzięki którym człowiek wykorzystuje dla siebie siły przyrody, tworzy nowe wartości i uwiecznia piękno. Był jednak pesymistą i twierdził, że zdobycze techniki i nadmierne bogactwo ludzie wykorzystują przeciw sobie. Dzielił ludzi na dwie grupy: tych, którzy tworzą (prawdziwych) i pozornych (o ludzkiej postaci), którzy nie wnoszą żadnych wartości do życia, ale za to są żądni władzy i bogactwa. Oni mogą spowodować według Leonarda katastrofę, gdyż decydują o losach świata. Jest uważany za jednego z największych geniuszy w historii cywilizacji.